Mechanizm powstawania dysleksji u dzieci nie został jeszcze dostatecznie zbadany. Obszar kory mózgowej, który odpowiada za powstawanie dysleksji u dzieci, to najprawdopodobniej MGN lewej półkuli – przyśrodkowe jądro kolankowe (w przypadku dysleksji komórki nerwowe lewej półkuli są zawsze o wiele mniejsze niż komórki nerwowe prawej półkuli). Lewa półkula mózgowa odpowiada między innymi za umiejętność pisania i mówienia.

Dysleksja u dzieci – przyczyny pierwotne (pośrednie)

Dysleksja to zaburzenie rozwojowe, które objawia się trudnościami w pisaniu i czytaniu. U jednego dziecka może wystąpić jednocześnie kilka z wymienionych poniżej przyczyn dysleksji. Jedna z najstarszych teorii podaje genetyczne uzasadnienie dysleksji u dzieci.

Podłoże genetyczne

Przyczyną 20-30% dysleksji występujących u dzieci są geny, przekazywane z pokolenia na pokolenie. Zmiany w centralnym układzie nerwowym powodują trudności w pisaniu i czytaniu.

Podłoże organiczne

Przyczyną dysleksji u dzieci są uszkodzenia mózgu w okresie prenatalnym i okołoporodowym. Do powstania mikrouszkodzeń przyczyniają się czynniki biologiczne, fizyczne i chemiczne.

Podłoże hormonalne

Kolejnym powodem występowania dysleksji u dzieci jest nadmierne wytwarzanie hormonów, np. testosteronu. Uszkodzona zostaje lewa półkula, która jest odpowiedzialna m.in. za mowę.

Podłoże psychogenne

Lęk, stres i urazy psychicznie także mogą powodować dysleksję u dzieci.
Opóźnione dojrzewanie układu nerwowego
Geny i hormony mogą opóźniać dojrzewanie układu nerwowego, co jest kolejną pierwotną przyczyną specyficznych trudności w pisaniu i w czytaniu.

Dysleksja u dzieci – przyczyny wtórne (bezpośrednie)

Przyczyny wtórne są skutkami przyczyn pierwotnych. Dotyczą zaburzeń procesów poznawczych, np. mowy, motoryki (sprawności fizycznej), lateralizacji (dominacja jednej ze stron ciała, np. prawych kończyn nad lewymi), orientacji w czasie i przestrzeni.