Zbuntowany dwulatek – jak sobie radzić z fazą przekory u dziecka

Bunt dwulatka to nic innego jak podkreślanie swojej indywidualności i rozpoczęcie dokonywania świadomych wyborów w swoim życiu.

Dwuletnie dziecko powoli zaczyna zdawać obie sprawę z faktu, że jego słowa i zachowanie mogą powodować określone reakcje. Jest to naturalny etap rozwoju i nie należy traktować zachowań wtedy przejawianych przez pociechę jako nieposłuszeństwo czy złośliwość.

Jak postępować ze zbuntowanym dwulatkiem?

Okres buntu jest trudny zarówno dla dziecka jak i rodziców oraz ich najbliższego otoczenia. Burza emocjonalna, wahania nastrojów oraz bardzo zintensyfikowane reakcje bywają trudne to okiełznania i wyciszenia. Czy są sposoby na złagodzenie złości i frustracji? Jak radzić sobie w tym trudnym czasie, który na szczęście minie?

Nie walczmy z buntem dwulatka

Pacyfikowanie zachowań dziecka w okresie buntu, często przynosi skutek odwrotny do zamierzonego, tylko potęgując agresję. Najlepszym sposobem jest cierpliwe przeczekanie burzy, która w końcu mija. Ważne, jest aby zrozumieć, że nie jest to objawem nieposłuszeństwa a sposobem na poznawanie siebie i otaczającego dziecko świata. Wówczas łatwiej przetrwać kryzysy. Dziecku jest tak samo trudno. Częste huśtawki emocjonalne, intensywne reakcje, ciągłe niezadowolenie powoduje, że jest zdezorientowane i zaskoczone swoim zachowaniem. Jest wulkanem emocji, które utrudniają mu kontakt z otoczeniem.

Bunt tylko do określonych granic

Tak samo jak ważne jest bycie przy dziecku w tych trudnych chwilach, istotne jest też, aby stanowczo wyznaczać granice, dzięki którym maluch ma poczucie bezpieczeństwa. Cierpliwość to cecha, która pozwoli uniknąć wielu stresujących sytuacji. Ponieważ dziecko chce jak najwięcej czynności wykonywać samo, w miarę możliwości nie utrudniajmy mu tego nawet jeśli robi coś wyjątkowo nieporadnie. Istotne są sytuacje, w których dziecko dokonuje wyboru, należy wówczas spowodować, aby miało wrażenie, że samo podejmuje decyzje.

Pierwszy okres buntu jest bardzo ważnym elementem socjalizacji, i jeżeli rodzice wykażą się cierpliwością i zrozumieniem, dziecko stworzy w sobie silne fundamenty dla późniejszych relacji z otoczeniem. Ograniczanie, zakazy i kontrola może spowodować, że później taki człowiek będzie uległy, podatny na wpływy, oraz zbyt pobłażliwy dla otoczenia.