Margaret w szczerej rozmowie o alkoholizmie, facetach i pieniądzach

Czego boi się 23-latka? Czemu tak dużo myśli o alkoholizmie? Nawet, gdy nie ma pieniędzy, nie odmawia sobie przyjemności. Kochliwa, ale wciąż sama. Czym jest dla niej szczęście?

Ile trwał Twój najdłuższy związek?

Margaret: Dwa i pół roku.

To sporo jak na 23-latkę.

Margaret: Mówiłam, że mam opóźniony zapłon. Dopiero po dwóch latach coś mi przestało grać. Olśniło mnie, że ktoś robi coś nie tak, że ja w tym związku czuję się niewygodnie. Zawsze przyjmuję stan takim, jaki jest, i staram się...

Usprawiedliwiać mężczyznę?

Margaret: Trochę tak.

Jeżeli trafiasz na alkoholików, to masz dużo do usprawiedliwiania. Jesteś taką kobietą, która sobie wymyśla, że jest inaczej, niż jest, i się tego trzyma?

Margaret: Nie, jak już mnie olśni i wiem, że to jest niewygodne, to nie ma sensu oszukiwać ani siebie, ani drugiej osoby.

A na Ciebie jak działa alkohol?

Margaret: Jestem frywolna, ale dama. Staram się wychodzić w trakcie imprezy w takim najlepszym jej punkcie, kiedy wiem, że zaraz będzie źle. Wychodzę zazwyczaj po angielsku, stąd dama. A frywolność – bo wydaje mi się, że jestem pocieszna.

Lubisz cieszyć innych swoją nieporadnością?

Margaret: Tak, choć nie jest to żadna kalkulacja. Po prostu jestem dosyć śmieszna. Tak mi mówią.

To jest jakaś Twoja maska ta pocieszność?

Margaret: Możliwe.

Co jest za tą maską?

Margaret: Wiele rzeczy. Za maską jest wiele wspomnień i doświadczeń, które uchylam tym najbliższym.

A co rodzice myślą o Twojej sławie?

Margaret: Są bardzo dumni!

Nie boją się o Ciebie, czy się nie wykoleisz?

Margaret: Boją.

Od kiedy jesteś niezależna finansowo?

Margaret: Kiedy miałam 18 lat, zaczęłam zarabiać swoje pierwsze pieniądze.

A pieniądze to są dziwne zadrukowane papierki, co do których ludzie się umówili, że mają jakąś wartość?

Margaret: Z tymi pieniędzmi to jest tak... Dwa lata temu mieszkałam z przyjaciółką na Mokotowskiej, w starym mieszkaniu typu najgorsza melina, i obydwie nie miałyśmy pieniędzy. Przez pół roku nie płaciłyśmy czynszu i jak dzwoniła właścicielka, Olga wymyślała mnóstwo powodów, żeby tego telefonu nie odebrać. Ale pamiętam, że byłam przeszczęśliwa! Raz miałam taki dzień, że wyszłam z domu na plac Zbawiciela. Nie miałam pieniędzy, o czym doskonale wiedziałam, poszłam do Karmy, zamówiłam herbatę, ciastka. Oni mnie znają, bo chodzę tam prawie codziennie. Mam płacić, szukam portfela, a wiem, że go nie mam, Mówię: "Boże, Marcin, nie wzięłam portfela". A on mówi: "Dobra, jutro zapłacisz". Zjedzone śniadanie, kawa jest. Poszłam coś nagrywać. Spotkałam w międzyczasie znajomego, który szedł do Karmy: "Ej, stary, zapłacisz za mnie?". "Dobra, zapłacę". Później wróciłam, poszłam do Planu B na piwko, na kreskę, potem do Karmy, ale już nic nie zamawiałam. I podchodzi do mnie ten poranny kelner, przynosi kawę, jakieś croissanty. Mówię: "Ale ja
nic nie zamówiłam". A on na to: "Nie, nie, Gosia, luz, ja wiem". Kiedy wychodziłam, jeszcze mi dali całe opakowanie croissantów i chleba na wynos. Tak to jest z tymi pieniędzmi... Money
comes and goes.

Nie boisz się, że ta Twoja szybka kariera to taka bańka mydlana, która pęknie?

Margaret: Oczywiście. Ale nie jestem w stanie nic zrobić. Jedyne, na co mam wpływ, to praca. A czy komuś się znudzę za kilka lat? Możliwe. Miałam też taki moment, w którym ważyłam każdy krok, ale potem stwierdziłam, że to jest bez sensu. Ja chcę pracować i robić muzę. Przestałam się bać. Usiadłam na schodkach Planu B i pomyślałam: A rzucajcie we mnie tymi kamieniami, róbcie zdjęcia. Chcę żyć.

Rozmawiał Piotr Najsztub
Zdjęcia Antonina Dolani
Stylizacja Margaret
Makijaż Ewelina Skonieczna
Fryzury Margaret
Produkcja Artistars
Zdjęcia zostały zrealizowane w Egipcie podczas wyjazdu organizowanego przez Eska i Eska TV pod hasłem "Eska odwołuje zimę!". Artistars (producent sesji) dziękuje za zaproszenie i pomoc w realizacji zdjęć.

Zobacz także:

Promienna Paulina Sykut w luźnej sukience
Młynarska w niegrzecznej sesji dla Vivy!
Agnieszka Popielewicz o swoim związku z Hyżym
Ślotała w 6. miesiącu ciąży

Jestem nazbyt dumna. Nie mam nic przeciwko bogatemu facetowi, ale nie jest to coś, czym będę się kierować, kiedy dojdzie do wyboru, czy ja chcę z nim być, czy nie.

Nie upatruję szczęścia w pieniądzach, choć skłamałabym, mówiąc, że w ogóle mnie to nie interesuje.

Miewam momenty starości wewnętrznej. Na co dzień czuję się dzieckiem, lubię sobie popsocić, ale jak dochodzi do poważnych rzeczy, jestem zanadto odpowiedzialna.

Skończyłam podstawową szkołę muzyczną w klasie saksofonu, później miałam wypadek i uszkodzoną przegrodę nosową, dlatego byłam zmuszona przestać grać. Potem jeździłam do Katowic na prywatne lekcje, na tak zwaną jazzówkę. Zdawałam też do szkoły jazzowej w Warszawie, tylko że... Mam pewną przypadłość. Kiedy śpiewam, opada mi jedna powieka. To się chyba nazywa "leniwa powieka". I jak rozpoczął się egzamin, egzaminatorka się ode mnie odwróciła i powiedziała, że nie może na mnie patrzeć. I że mam wyjść.

I nie jestem kimś, kto przyszedł do show-biznesu, chce poznawać przyjaciół i robić sobie z nimi zdjęcia. Mam starych znajomych i jest mi z tym dobrze.

Lubię kochać. Ciężko mi samej, chodź ostatnio odnoszę ogromne sukcesy w tej dziedzinie.

Okazuje się, że alkoholicy to mój target (śmiech). Ale jestem w momencie, w którym zaczynam rozumieć swoje zachowania i być świadoma swych wyborów. Coś tam się zmienia w tej głowie. Jak każdej kobiecie zwykle podoba mi się ktoś, kto jest niedostępny.

Głupie babskie gadanie, chcemy mieć bad boya, ale później mamy misję go zmienić i chcemy, żeby był dobry. Paranoja. Ale tak jest. Mam nadzieję, że kiedyś się trafi taki, że się obejdzie bez półmaratonów i zadyszki na mecie.