Jak Bieniuk radzi sobie ze stratą Ani? "Mam takie momenty, że wracam. Najlepszą terapią jest..."

Jarosław Bieniuk we wzruszającym wywiadzie o Ani Przybylskiej! Sportowiec coraz częściej opowiada o życiu po stracie ukochanej. Teraz ukazał się wywiad w "Przeglądzie sportowym", w którym Jarosław Bieniuk wyznał, że jego życie wygląda zupełnie inaczej niż wtedy, kiedy żyła Ania Przybylska:

Zobacz: "Zaczęła to jako jedna z pierwszych w Polsce" - Bieniuk wspomina Anię Przybylską

Musiałem się całkowicie przestawić, nauczyć funkcjonować zupełnie inaczej. Czasami mam takie momenty, że wracam, wspominam. Ale staram się patrzeć do przodu. Najlepszą terapią zawsze był dla mnie sport. Wyciągał mnie z tarapatów.

Co jeszcze zdradził sportowiec? Zobaczcie dalej!

Zobacz: Jarosław Bieniuk na kolacji z Natalią Siwiec w restauracji Mateusza Gesslera! Kto jeszcze im towarzyszył?

Jarosław Bieniuk podkreśla też, jak trudne jest wychowanie trójki dzieci:

Wychowanie dzieciaków to ogromne wyzwanie, bo oprócz tego, że trzeba dbać, by były najedzone, miały wyprasowane ubrania, muszę kształtować ich osobowość. A nie zawsze jest na to czas, siły, bo przychodzę zmęczony, mam sporo projektów do ogarnięcia. Córka ma 15 lat, chłopcy 11 i 6. Są na różnych etapach. Najważniejsze dla mnie jest pilnowanie nauki, rozwijanie ich pasji, by nie stały się nerdami, dla których najważniejsze są komputery, smartfony, telewizja.

W grudniu Jarosław Bieniuk udzielił bardzo szczerego wywiadu dla "Dzień Dobry TVN". Dlaczego się na to zdecydował?

Od dłuższego czasu dojrzewała we mnie myśl, by się na to zgodzić, w końcu powiedziałem: „Zróbmy to”. Chciałem pokazać ludziom, że żyję, że ułożyliśmy sobie życie.

Na koniec Jarosław Bieniuk podsumował, że nie jest jeszcze gotowy, aby całkowicie mówić o przeszłości:

Mówię głównie o tym, co teraz, o przyszłości. To jest najprostsze. Mam świadomość, że wszyscy chcieliby się dowiedzieć, jak wyglądała nasza historia, ale nie jestem gotowy, by o tym opowiadać. Straciłem całe swoje życie. Gdy pragnę coś zrobić, nie zastanawiam się, czy warto spróbować. Nie chciałbym żałować, że nie podjąłem jakiegoś wyzwania. Zrozumiałem, że trzeba korzystać z życia.