Twardzina układowa ograniczona i uogólniona – przyczyny choroby

Twardzina układowa, inaczej sklerodermia (scleroderma) to przewlekła, najprawdopodobniej autoimmunologiczna choroba tkanki łącznej. Objawia się stwardnieniem skóry i powstaniem obrzęku.

Są dwa rodzaje twardziny układowej: ograniczona i uogólniona. Na twardzinę układową 3-4 razy częściej chorują kobiety niż mężczyźni.

Nie udało się ustalić dokładnych przyczyn choroby. Twardzina układowa może mieć podłoże genetyczne, naczyniowe, immunologiczne. Na chorobę mogą mieć wpływ czynniki zewnętrzne.

Najwięcej badaczy skłania się do tezy o podłożu immunologicznym twardziny układowej – układ immunologiczny reaguje przeciw własnym tkankom lub narządom. Zapalenie wywołuje obrzęk, przypływ gorąca i produkcję tkanki włóknistej. Wśród przyczyn twardziny układowej wymienia się zmiany w naczyniach krwionośnych, zaburzenia syntezy kolagenu oraz czynniki hormonalne.

Twardzina układowa ograniczona (miejscowa) z ograniczonymi zmianami skórnymi

Zmiany skórne pojawiają się bardzo powoli, przede wszystkim w obrębie twarzy, dłoni, przedramion, stóp, podudzi. Skóra jest napięta, błyszcząca, trudno złapać ją w fałd, palce są stwardniałe. Twardzinie układowej ograniczonej często towarzyszą dolegliwości pokarmowe, np. zaburzenia połykania.

Twardzina układowa uogólniona z rozległymi zmianami skórnymi

Stwardnienie skóry bardzo szybko obejmuje ramiona, uda i tułowie. Zazwyczaj po kilku latach następuje spowolnienie zmian skórnych. Twardzina układowa uogólniona zajmuje narządy wewnętrzne – płuca, serca, nerki, układ pokarmowy. Jest to najcięższa forma choroby.

Aby postawić diagnozę, lekarz powinien zlecić wykonanie podstawowych badań laboratoryjnych, immunologicznych, kapilaroskopii, USG, badań narządów: układu oddechowego, pokarmowego, krążenia, moczowego, nerwowego.