Technika diagnostyki obrazowej – rezonans magnetyczny

Rezonans magnetyczny jest metodą uzyskiwania obrazu przekroju narządów we wszystkich płaszczyznach. Często stosowaną nazwą zamienną jest skrót MRI (ang. magnetic resonance imaging).

Co to jest rezonans magnetyczny i czy badanie rezonansem boli?

Można powiedzieć, że rezonans to skaner, który za pomocą jednego dużego magnesu i trzech mniejszych, dzięki wytworzonemu polu magnetycznemu tworzy dokładną mapę ciała człowieka. W celu uzyskania dobrego odbioru sygnału z ciała ludzkiego system MR (ang. magnetic resonance) musi być odizolowany od wszystkich zewnętrznych fal elektromagnetycznych. W tym celu aparat MR umieszczony jest w specjalnie ekranowanym pomieszczeniu (w tzw. klatce Faradaya).

Badanie MRI jest wykonywane przy wykorzystaniu atomów wodoru znajdujących się w ludzkim organizmie. Podczas namagnesowania ustawiają się one w jednym kierunku, po czym wirują wokół własnej osi (rezonują). Z atomów wysyłany jest do komputera sygnał radiowy o częstotliwości typowej dla danego fragmentu ciała. Z racji tego, że liczba jąder wodoru w każdej tkance jest różna możliwe jest powstanie dokładnego obrazu. Badanie MRI jest to nieinwazyjna i bezbolesna metoda.

Wskazania do badania rezonansem magnetycznym

Badanie wykonywane jest na zlecenie lekarza (wymagane jest skierowanie). Za pomocą MRI diagnozowane są wady rozwojowe oraz inne schorzenia w obrębie poszczególnych struktur np.:

• Miednica, śródpiersie i klatka piersiowa: nowotwory narządów rodnych kobiet oraz prostaty u mężczyzn, naciekające na klatkę piersiową guzy płuc, choroby dużych naczyń, guzy serca i inne.
• Ośrodkowy układ nerwowy: nowotwory mózgu trudne do diagnozy w innych badaniach, zaburzenia neurologiczne o niewyjaśnionej etiologii, ocena anatomiczna struktur kanału kręgowego, guzy kanału kręgowego, rozszczepy czaszkowo-mózgowe, ocena struktur okolicy przysadki mózgowej, oczodołu, tylnego dołu mózgu, choroby otępienne (np. choroba Alzheimera), choroby demielinizacyjne (np. stwardnienie rozsiane) i inne.
• Tkanki miękkie: guzy i urazy tkanek miękkich (stawów, mięśni, więzadeł) i inne.

Przeciwwskazania do badania rezonansem magnetycznym

Posiadacze rozrusznika serca nie mogą nawet wchodzić do pomieszczenia, w którym jest rezonans. Pole magnetyczne mogłoby zakłócić działanie rozrusznika, stwarzając zagrożenie dla zdrowia i życia. Kobiety w ciąży muszą informować o swoim stanie osobę prowadzącą badanie. Pozostałe przeciwwskazania, to:

• metalowe klipsy naczyniowe, sztuczne stawy, metaliczne implanty i stabilizatory ortopedyczne, inne metalowe części w organizmie (np. stały aparat ortodontyczny, opiłki metali po urazach, spirala antykoncepcyjna – jeśli jest wykonana z metalu);
• klaustrofobia;
• alergie oraz reakcje uczuleniowe (jeśli wystąpiły w przeszłości) na środki kontrastowe oraz leki;
• skłonność do krwawień.

Przygotowanie do badania i przebieg rezonansu magnetycznego

Badanie trwa od 30 minut do godziny, ale zdarza się, że zostaje przedłużone nawet do trzech godzin. Co najmniej 6 godzin przed badaniem nie można nic jeść. Nie trzeba zdejmować ubrania, ale należy pamiętać o pozbyciu się wszystkich metalowych elementów, tj. broszki, spinki, paski, guziki, klucze, zegarki itp. Zgłaszamy wykonującemu badanie wszystkie dotyczące nas przeciwwskazania do wykonania rezonansu, oraz dostarczamy wyniki badań poprzedzających. Czasem podawany jest tzw. kontrast, który ma na celu m. in. uwidocznienie naczyń krwionośnych, przepływu krwi, ocenę struktury i funkcji tkanek oraz anomalii naczyniowych.

Wskazania do zastosowania kontrastu podczas rezonansu:

• guzy: serca, rdzenia kręgowego, płuc, guzy tkanek miękkich;
• nowotwory: mózgu, narządów rodnych kobiety, prostaty u mężczyzn;
• choroby: otępienne (np. Alzheimera), demielizacyjne (np. stwardnienie rozsiane),
• zmiany wynikające z napromieniowania ośrodkowego układu nerwowego, urazy stawów, mięśni i więzadeł.

Badanie polega na umieszczeniu osoby badanej na specjalnym wysuwanym stole znajdującym się w centrum skanera. Układamy się jak najwygodniej. Następnie zostajemy wsunięci do oświetlonego, wentylowanego tunelu, w którym trzeba leżeć bez ruchu. W czasie całego badania słychać stukot pracującego skanera, jest to dźwięk porównywany do wirującej pralki. Można poprosić o słuchawki tłumiące dźwięk.

W tracie badania należy natychmiast zgłosić nagłe dolegliwości, np. uczucie klaustrofobii; duszność, nudności, zawroty głowy. Może dojść do reakcji alergicznej na podany kontrast, ale zdarza się to niezwykle rzadko.

Samo badanie rezonansem magnetycznym nie jest szkodliwe i nie występują po nim powikłania. Nie powoduje ono żadnych reakcji biologicznych w organizmie. Nie wpływa również na samopoczucie, ani na zachowanie.