Piotr Gąsowski mówi o uczuciach
Piotr był sam przez sześć lat. Żył, jak chciał. Mógł podróżować, dokąd chce i z kim chce. Miał kilka przygód i jeden dłuższy związek.
Piotr Gąsowski w „Tańcu z gwiazdami” poznał tancerkę Annę Głogowską. Potem urodziła się ich córka Julka. I pojawiły plotki, że „Gąsowski jest zimnym draniem, porzucił rodzinę”. Nie dementował ich, bo – jak mówi – nie chciał z osobistych spraw robić medialnego spektaklu. I tylko VIVIE! wyznaje: „Ania i dzieci to mój największy sukces. Musiałem na niego zasłużyć”.
– Czy artysta powinien być wolny?
Piotr Gąsowski: Trudne pytanie. Powinien być wolny umysłowo – to na pewno. Całe moje życie jest dążeniem do takiej wolności. I muszę z dumą powiedzieć, że mi się to udaje. Wszystko, co zamierzyłem, realizuję. Gdy miałem 10 lat, marzyłem, by dostać się do szkoły teatralnej. Dostałem się. Potem marzyłem, żeby pracować w Warszawie, w teatrze. Pracuję. Całe życie marzyłem, by podróżować. Podróżuję. Później zacząłem marzyć o lataniu. Robię właśnie licencję pilota.
– Sprytnie obchodzisz moje pytanie. Miałam na myśli wolność od rodziny.
Piotr Gąsowski: Tu nie stawiałbym diagnozy. Czy artysta musi być wolny? A w ogóle nie lubię słowa „artysta”.
– Przecież nie jesteś hydraulikiem.
Piotr Gąsowski: Nie, ale uważam, że artystą się bywa. Siebie nazwałbym człowiekiem wykonującym zawód aktora. Artystą byłem ze dwa razy w życiu. Kiedy udało mi się tak zagrać, że wydawało mi się, że już lepiej nie mogę. Chociaż patrząc z perspektywy czasu, można było (uśmiech). Wracając do pytania, czy rodzina przeszkadza człowiekowi uprawiającemu zawód artystyczny? Zależy jak dwoje ludzi wszystko poukłada. Szczęśliwie udało mi się spotkać kobietę, która ma tak bogate życie zawodowe, że nie ingeruje w moje.
– Często zastanawiam się, co jest takiego w „Tańcu z...
