Aż 5 okładek nowej Vivy! Magazyn świętuje 18 urodziny

To już 18 lat razem! "Viva" świętuje swoją pełnoletność i z tej okazji przygotowała dla swoich czytelników wspaniałe atrakcje. Po pierwsze: aż 5 okładek do wyboru z największymi osobistościami świata muzyki i teatru. Po drugie: audiobook z 18 ekskluzywnymi wywiadami.

Byliśmy pierwszym na polskim rynku ekskluzywnym magazynem o gwiazdach. Przecieraliśmy szlaki, tworzyliśmy nowe standardy, otwieraliśmy naszych bohaterów na intymne wyznania i szalone sesje zdjęciowe. Stawialiśmy pierwsze kroki w kraju, w którym dopiero tworzył się show-biznes, dorastaliśmy z naszymi gwiazdami, wzajemnie się od siebie ucząc.

- Katarzyna Przybyszewska, redaktor naczelna
Jak gwiazdy wielkiego formatu prezentują się na okładkach magazynu "Viva!"?
Każda z nich podzieliła się drobnymi sekretami, wartościowymi opiniami, a przede wszystkim - bezcennymi wspomnieniami.

Zobacz także:

18 wywiadów z artystami na audiobooku
Joanna Brodzik w pięknej sesji dla "Vivy!"
Weronika Rosati na okładce "Vivy!"

Rak jest trochę jak gra w ruletkę. Kiedy w 2008 roku okazało się, że mam raka, nie zastosowałam żadnego leczenia. Miałam mastektomię, usunięto mi lewą pierś, ale potem, kiedy lekarze przepisali mi chemioterapię, naświetlanie, nie wzięłam nic.

Mam się za "fachowca". To przyziemne określenie w odniesieniu do sztuki, ale wolę tak o tym myśleć, z punktu widzenia Fundacji to bezpieczniejsze. Wydaje mi się, że znam publiczność, stan jej uczuć i gust. Mam też chyba intuicję. Nie wiem, jak to wyjaśnić.

Szanujmy uczucia, które włożyliśmy w kogoś. Nie przekreślajmy czasu, który był dobry. Nie dajmy uczuciu zmienić się w coś okropnego. I pozwólmy sobie w odpowiednim momencie wyjść z przyjęcia.

Pamiętam, jak wracaliśmy do Warszawy naszą sportową hondą, prowadziła moja Krysia. Jechała za szybko i namierzyła nas drogówka. Policjanci zobaczyli mnie i krzyknęli: "Czy pani zwariowała, chciała pani nasze dobro narodowe zabić?!".

Paradoks polega na tym, że odkąd zacząłem jeździć po świecie, zrozumiałem, jak bardzo jestem Polakiem. W Waszyngtonie zrobiłem operę "Andrea Chénier" – o totalitaryzmach. Dla nich było wartością, że mówi do nich człowiek z kraju głęboko doświadczonego przez historię.