Ewa Kuklińska

Ewa Kuklińska to znana polska tancerka, choreografka, aktorka i piosenkarka. Urodziła się w Gdańsku, a dzieciństwo spędziła w Szczawnicy, Warszawie i Paryżu. Tańczyła balet, a w 1971 roku zagrała w komedii "Nie lubię poniedziałku". Owocem jej pasji do śpiewu są natomiast cztery albumy muzyczne. Zobacz, w jakich produkcjach pojawiła się Ewa Kuklińska!

Imię: Ewa Elżbieta

Nazwisko: Kuklińska

Nazwisko panieńskie: Kuklińska

Pseudonim: -

Wzrost: brak informacji

Data urodzenia: 26.12.1951 r.

Znak zodiaku: koziorożec

Zawód: tancerka, choreografka, aktorka, piosenkarka

Osoby - związki: Ewa Kuklińska była trzykrotnie mężatką. Pierwszy mąż nie przyznał się do tego, że był już żonaty. Kolejny okazał się... damskim bokserem i alkoholikiem. Kobieta nie traciła jednak wiary i wyszła za mąż po raz trzeci. Ostatnie małżeństwo tancerki również nie przetrwało. Tym razem mężczyzna znów nadużywał alkoholu. Ewa Kuklińska była też w nieformalnym związku z aktorem Tomaszem Stockingerem. Tworzyli parę przez 12 lat w ukryciu przed ówczesną żoną aktora, Jolantą.

Rodzice: brak informacji

Dzieci: brak

Rodzeństwo: brak informacji

BIO: Ewa Kuklińska: polska aktorka, piosenkarka, tancerka i choreografka. Urodziła się 26 grudnia 1951 roku w Gdańsku. Z uwagi na zawód ojca, który był lekarzem i dyrektorem uzdrowiska, dzieciństwo spędziła w Szczawnicy. W wieku 10 lat uczęszczała do Szkoły Baletowej w Warszawie. Do rozwoju kariery baletowej Ewy Kuklińskiej przyczynił się jeden z kuracjuszy uzdrowiska, Jerzy Waldorff, który namówił do tego jej rodziców. Przez trzy lata tańczyła w Teatrze Wielkim Opery i Baletu. Pięć lat spędziła natomiast w grupach baletowej Naya-Naya i Sabat. Kilka lat później dostała się do Schola Cantorum i Le Académie International la Dance w Paryżu jako stypendystka rządu francuskiego. W 1977 roku śpiewała w programie "Bardzo przyjemny wieczór" Telewizji Polskiej. Od 1979 do 1997 była związana z Teatrem Syrena w Warszawie. Grała m.in. w "Ostrym makijażu - make-up", "Czarnej Mańce", "Brodwayu - rogu Litewskiej", "Szalonych latach", czy "Manierach miłosnych". Ewa Kuklińska była też choreografką. Przygotowała m.in. "Cafe pod Minogą", "Sprawę Romana K." czy "Taniec kogutów". Prowadziła program Telewizji Polonia "Schody, pióra, brylanty". Brała udział w "Kabarecie Starszych Panów", "Muzyce lekkiej, łatwej i przyjemnej" oraz w "Melodiach wielkiego ekranu". Kuklińska ma również za sobą wiele tras koncertowych. Występowała nie tylko w Europie, ale też w Australii czy Ameryce Północnej. Reprezentowała Polskę w Berlinie, Chicago, Nowym Jorku, Hamburgu, Toronto, Pradze czy Belgradzie. W 2011 roku wystąpiła w przedstawieniu impresaryjnym "Dieta cud" Jana Jakuba Należytego. Dwa lata później pojawiła się w "Zwariowanym komisariacie" Leszka Kwiatkowskiego, a w 2014 roku zagrała w "Czystej komercji" Katarzyny Wojtaszak. Wystąpiła w sztuce "Randka w ciemno na dwie pary" w Teatrze Palladium. Założyła agencję artystyczną "Kuklińska Production". Życie Ewy Kuklińskiej opisała Anna Morawska w książce "Twarze depresji" z 2015 roku. Prywatnie aktorka jest trzykrotną rozwódką i pasjonatką wystroju wnętrz. Uwielbia zmiany w mieszkaniu i dba o każdy jego kąt. Po tkaniny do ukochanego apartamentu wybrała się nawet do... Paryża!

Znana z: filmów: "Lata dwudzieste... lata trzydzieste", "Nie lubię poniedziałku", "Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy" oraz seriali "Niania" i "Hela w opałach".

Funkcja w filmie:

"Nie lubię poniedziałku" jako członkini zespołu ludowego (1971);

"Nie zaznasz spokoju" jako choreografka Ewa (1977);

"Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy" jako tancerka Zenia (1978);

"Lata dwudzieste... lata trzydzieste..." jako Lena (1983);

"Złoty pociąg" jako Renata, agentka Niemców (1986);

"Niezłomny z Nazaretu" jako Herodiada (spektakl telewizyjny; 1990);

"Hela w opałach" jako ciotka Adela (serial; 2007);

"Niania" jako sprzedawczyni (serial; 2009).

Płyty:"Boutique disco" (1980);"My style" (1990);"To ja" (1993);"Chcę szaleć" (1996).

Książki: brak

Nagrody: - odznaczenie "Zasłużony Działacz Kultury" (1995).