Trądzik grudkowy jest rodzajem trądziku młodzieńczego charakterystycznego dla okresu dojrzewania. Na skórze twarzy pojawiają się bolesne grudki, z którymi najczęściej występują również krosty i zaskórniki.
Trądzik grudkowy jest jedną z postaci trądziku młodzieńczego. Charakteryzuje się obecnością bolesnych grudek, wokół których widoczne jest zaczerwienienie skóry. Podstawowym sposobem na zwalczanie trądziku jest pielęgnacja skóry za pomocą odpowiednich środków.
W okresie dojrzewania wiele osób zmaga się z problemem trądziku młodzieńczego. Jedną z jego postaci jest trądzik grudkowy. Polega on na tym, że na skórze twarzy dominują zmiany w postaci grudek, czyli wypukłości skóry. Są one bardzo widoczne, jak również wyczuwalne przy dotykaniu. W większości przypadków wraz z grudkami współistnieją krosty (trądzik grudkowy-krostkowy) lub zaskórniki (trądzik grudkowo-zaskórnikowy). Trądzik grudkowy powstaje na skutek nacieku komórkowego, przerostu tkanki lub nadmiernej ilości łoju i brudu w gruczołach łojowych, które zostają otorbione.
Trądzik grudkowy jest konsekwencją stanu zapalnego, który rozwija się w gruczołach łojowych odpowiedzialnych za produkcję łoju. Substancja ta w warunkach normalnych stanowi ochronę skóry. Funkcja gruczołów łojowych podlega regulacji przez hormony, dlatego w okresie dojrzewania, w którym dochodzi do zmian w układzie hormonalnym, może pojawić się wzmożona praca gruczołów. Wskutek tego łój (sebum) wytwarzany jest w nadmiernych ilościach, co może powodować jego utkwienie w porach skóry. W efekcie bakterie atakują skórę (sebum stanowi dla nich pożywienie) i rozwija się stan zapalny. Pojawiają się bolesne grudki, które unoszą się ponad powierzchnię skóry.
Trądzik młodzieńczy jest charakterystyczny dla okresu dojrzewania, czyli dla osób w wieku 12-18 lat. Na postać ostrą młodzieńczego trądziku grudkowego najbardziej narażeni są chłopcy w wieku nastoletnim. Trądzik grudkowy zwykle przybiera formę łagodną, a grudki pojawiają się przede wszystkim na twarzy w tak zwanej strefie T, czyli na czole, nosie oraz na brodzie.
Najważniejsze przy trądziku grudkowym jest nie wyciskanie powstałych grudek. Próby samodzielnego pozbycia się grudkowych zmian skórnych przez wyciskanie są nieskuteczne i stwarzają ryzyko nasilenia stanu zapalnego skóry oraz powstania szpecących blizn na twarzy. W leczeniu powinno stosować się wyłącznie środki przepisane przez dermatologa lub lekarza medycyny estetycznej. Zwalczanie trądziku grudkowego opiera się przede wszystkim na codziennej pielęgnacji skóry. Powinno się używać specjalnych środków przeciwzapalnych i przeciwbakteryjnych zawierających cynk lub kwas salicylowy oraz kosmetyków przeznaczonych do cery trądzikowej. W przypadku ciężkich postaci trądziku grudkowego konieczne jest stosowanie preparatów farmakologicznych.
Zbyt duża produkcja łoju i nieprawidłowe rogowacenie naskórka powodują trądzik zaskórnikowy. Może mieć postać czarnych kropek lub wyczuwalnych dotykiem i widocznych, czasem białych grudek. Domowe sposoby leczenia trądziku zaskórnikowego to właściwa pielęgnacja cery i dieta. Czasem potrzebna jest też pomoc kosmetyczki lub terapia farmakologiczna. Przyczyny trądziku zaskórnikowego Gdy gruczoły łojowe znajdujące się w skórze produkują nadmierną ilość sebum, negatywnie wpływa to na kondycję cery. Zbyt duża ilość łoju w połączeniu ze zrogowaciałym naskórkiem powoduje zatykanie ujścia porów skóry. Na skutek tego w zamkniętych porach może wytwarzać się stan zapalny. Zanim jednak łoju i złuszczonego naskórka będzie tyle, by spowodować zapalenie, widoczne staną się wągry lub białe grudki . Organizm może zacząć produkować za dużo sebum, gdy zachodzą zmiany hormonalne, np. podczas dojrzewania. Czasem zaskórniki to wynik nieprawidłowej pielęgnacji skóry, niedostosowanej do jej rodzaju. Czarne kropki i białe grudki – dwie postacie trądziku zaksórnikowego Trądzik zaskórnikowy objawia się powstawaniem na twarzy czarnych punktów lub białych grudek, a często jednych i drugich jednocześnie. Są to odpowiednio otwarte lub zamknięte zaskórniki. Zamknięte zaskórniki, a więc te pod postacią białych grudek, łatwo zmieniają się w stany zapalne. Zwykle trądzik zaskórnikowy jest widoczny w przetłuszczających się partiach twarzy – na czole, nosie i brodzie , ale czasem pojawia się też na plecach czy na dekolcie. Leczenie trądziku zaskórnikowego: złuszczanie, zmiana diety, farmakologia Prawidłowa pielęgnacja cery. Bardzo istotne jest regularne złuszczanie naskórka i stosowanie kosmetyków przeznaczonych do cery tłustej i...
Trądzik pospolity (acne vulgaris) to najpopularniejsza choroba skóry. Może wystąpić w każdym wieku, choć najczęściej pojawia się u nastolatków – cierpi na niego 85% chłopców i 80% dziewczyn. Bardzo często trądzik pospolity ma podłoże genetyczne – występuje lub występował u kilku członków rodziny. Trądzik pospolity – rodzaje Trądzik pospolity objawia się rumieniem, trwałym zaczerwienieniem, zmianami w obrębie nosa, podrażnieniem oczu lub występuje w postaci krostkowo-guzkowej. W ostatnim przypadku może mieć formę zaskórników zamkniętych – drobnych, białych krost z otworkiem (widocznych po naciągnięciu skóry) lub zaskórników otwartych, które na końcu mają czarne zabarwienie. W przypadku białych zaskórników zamknięcie ujść mieszków włosowych spowodowane jest nadmierną ilością keratynocytów – komórek z warstw pod naskórkiem . Z kolei za czarne zabarwienie zaskórników odpowiedzialna jest utleniona keratyna (białko, z którego zbudowana jest skóra) i melanina (pigment). Trądzik pospolity – przyczyny Trądzik pospolity występuje zwykle w okolicach pleców, brody, nosa i ust. Najczęstsze przyczyny pojawienia się trądziku pospolitego, to: zbyt duża ilość łoju w skórze wynikająca z zaburzeń hormonalnych – lśniąca i tłusta skóra prowadzi do zaczopowania gruczołów; reakcja zapalna i immunologiczna – za patologie trądziku odpowiadają cytokiny – cząsteczki białkowe odpowiedzialne za odporność; podłoże genetyczne – uwarunkowania dziedziczne dotyczą zwłaszcza najcięższych form trądziku pospolitego . Typowym problemem okresu dojrzewania jest trądzik młodzieńczy. Poznaj, objawy, przyczyny i to, jak leczyć jedną...
Istotą trądziku neuropatycznego jest walka z niedoskonałościami, które w rzeczywistości są niemal niewidoczne. Uparte dążenie do idealnej skóry powoduje drapanie, wyduszanie i tym samym niszczenie cery i pogarszanie jej stanu. Trądzik neuropatyczny ma podłoże psychiczne i leczy się go przede wszystkim u terapeuty. Obsesyjne wyciskanie wągrów i rozdrapywanie zmian skórnych Trądzik neuropatyczny to choroba wymagająca leczenia w gabinecie psychologa lub psychiatry. Polega ona na tym, że chory obsesyjnie oczyszcza twarz z wszelkich niedoskonałości, powodując pojawianie się zmian skórnych i blizn . W rzeczywistości mankamenty, których chce się pozbyć osoba chora, są niewidoczne lub widoczne tylko z bardzo bliskiej odległości. Dlatego charakterystycznym objawem trądziku neuropatycznego jest ciągłe przeglądanie się w lustrze i szukanie kolejnych niedoskonałości , których można byłoby się pozbyć. Samodzielnie i bez przestrzegania zasad higieny chory stara się usunąć zaskórniki czy strupki. Przez to dochodzi do zakażenia bakteriami i powstawania nowych, poważniejszych zmian skórnych. Trądzik neuropatyczny może skutkować powstawaniem blizn na twarzy i wszędzie tam, gdzie niedoskonałości są przez chorego zwalczane, np. na dekolcie. Z czasem osoba cierpiąca na tę chorobę zaczyna wykonywać swoje czynności „pielęgnacyjne” odruchowo i nieświadomie. Trądzik neuropatyczny to sposób na rozładowanie napięcia i wynik niskiej samooceny Przyczyny trądziku neuropatycznego leżą w psychice chorego. Zwykle cierpią na niego osoby z zaburzeniami emocjonalnymi lub psychicznymi, pogrążone w depresji , nieśmiałe, bez poczucia własnej wartości i silnie przeżywające stres. Dotyczy to także tych osób, które obsesyjnie dążą do perfekcji i mają nieprawdziwy, zniekształcony obraz samych siebie....
