Techniki uczenia się są efektywne, jeśli opierają się na neurodydaktyce (są oparte na badaniach mózgu). Jedną z takich technik jest łańcuchowa metoda skojarzeń – sposób na zapamiętywanie dzięki tworzeniu „żywego obrazu” w wyobraźni.

Reklama

Do skutecznego przyswojenia wiedzy niezbędna jest koncentracja uwagi, skojarzenia oraz umiejętność wizualizacji. Mnemotechniczna technika uczenia się jest o wiele bardziej skuteczna niż „wkuwanie na pamięć”, ponieważ wywołuje w nas zainteresowanie. Im natomiast bardziej jesteśmy zaciekawieni materiałem, który mamy przyswoić, tym sprawniej przebiega proces uczenia się.

Łańcuchowa metoda skojarzeń – technika mnemotechniczna

Łańcuchowa metoda skojarzeń polega na zapamiętywaniu wyrazów w kolejności, łączeniu ich w pary, a następnie układaniu historyjki. Wykorzystuje się do tego wyobraźnię – obraz powinien być kolorowy, dynamiczny. Łańcuchowa metoda skojarzeń to technika uczenia się, która zapewnia szybkie i długotrwałe zapamiętanie informacji – w szkole, w pracy, na co dzień.

Techniki uczenia się łańcuchową metodą skojarzeń – krok po kroku

Łańcuchowa metoda skojarzeń opiera się na łączeniu w pary nawet – pozornie – najbardziej odległych znaczeniowo wyrazów.

Zobacz także

1. Łączenie w pary wyrazów do zapamiętania

Jeżeli mamy zapamiętać ciąg np. dwudziestu wyrazów, zaczynamy od łączenia w pary dwóch pierwszych słów. Postępujemy tak z każdym kolejnym słowem w ciągu wyrazowym.

2. Wizualizacja obrazu

Wizualizacja to tworzenie obrazów myślowych. Połączone w pary wyrazy należy sobie wyobrazić. Żywy obraz to pamięć i akcja, więc tworzymy w głowie dynamiczny obraz, w którym przedmioty są w ruchu.

3. Skojarzenia poprzez połączenie dwóch wyrazów

Poznany (zapamiętany) wyraz łączymy z nowym – postępujemy tak, aż do momentu, kiedy utrwalimy wyrazy z całego ciągu.

Technika uczenia się przez łańcuchowe zapamiętywanie – przykład

Wybieramy się na zakupy, mamy kupić: mleko, bułkę, makrelę wędzoną, pieprz mielony, szynkę, sałatę, twaróg, wodę mineralną, chleb, tuńczyka w puszce, liściastą herbatę zieloną, muesli, cynamon, płatki owsiane, wafle ryżowe, 2 nektarynki, 2 jabłka, 2 pomidory, szpinak mrożony i czekoladę. Wybieramy dwa pierwsze przedmioty z listy – w tym przypadku jest to mleko i bułka. Tworzymy żywy obraz – ma być kolorowy, dynamiczny, przedmioty należy ze sobą połączyć, wyobrażamy więc sobie np., że idziemy do supermarketu i już na wejściu poślizgnęliśmy się na wylanym mleku, próbujemy wstać, ale na głowę spada nam cały regał bułek. Łapiemy się za półkę, żeby wstać, ale okazuje się, że był to ogon makreli. Czujemy intensywny, wędzony zapach. Wstajemy, bierzemy makrelę do ręki, jednak zaczepiamy o otwarty pieprz, który się rozsypuje. Zaczynamy momentalnie kaszleć.

W ten sposób kojarzymy wyrazy w pary aż do ostatniego słowa z ciągu. Im bardziej humorystyczne skojarzenia, tym lepiej.


Reklama
Reklama
Reklama
Reklama