Skala depresji Becka została stworzona przez Aarona T. Becka. To jedno z najczęściej używanych narzędzi do orientacyjnego mierzenia poziomu depresji.

Reklama

Skala depresji Becka dzięki ustalonym normom pozwala określić, w jakim stanie psychicznym jest osoba i czy jej objawy są na tyle niepokojące, że należy włączyć leczenie. W założeniu skala ma służyć do samobadania, co oznacza, że każdy może wykonać test samodzielnie.

Obecnie stosowana wersja skali jest już trzecią od momentu powstania. Pierwsza została skonstruowana w 1961 roku, natomiast najnowsza w 1996. Składa się z 21 pytań jednokrotnego wyboru i można ją stosować od 13 roku życia. Skala Becka opiera się na takich symptomach depresji jak:

Zobacz także
  • drażliwość,
  • symptomy poznawcze,
  • poczucie beznadziei,
  • poczucie winy;
  • zmęczenie,
  • wahania wagi,
  • osłabienie libido.

Jak wypełnić skalę depresji Becka:

Na każde pytanie w skali należy odpowiedzieć, określając jak bardzo dane symptomy pasują do osoby. Używa się do tego trzystopniowej skali, gdzie 0 oznacza, że objaw w ogóle nie występuje, a 3 – że jest bardzo częsty lub stały.

Normy w skali depresji Becka

Normy skali depresji Becka są różne w zależności od tego, gdzie test został zaadaptowany. Każde narzędzie psychometryczne musi w takiej sytuacji ponownie przejść przez normalizację i ustalanie skali. Nie mniej jednak dla samooceny stosuje się przybliżone następujące normy:

  • 0-13: minimalne ryzyko depresji,
  • 14-19: łagodne objawy depresji,
  • 20-28: umiarkowana depresja,
  • 29-63: ciężka depresja.

Skala depresji Becka koreluje pozytywnie, czyli daje podobne wyniki, ze Skalą Depresji Hamiltona. W związku z tym często wykonuje się oba testy, aby wynik był jak najbardziej miarodajny. Wygląda podobnie do skali Becka i diagnozuje depresję na podstawie podobnych symptomów, czyli poczucia winy, zahamowania, problemów ze snem i in.

Po samodzielnej diagnozie w przypadku, gdy normy skali depresji Becka sugerują umiarkowane lub ciężkie zaburzenia afektywne (czyli związane z afektem – nastrojem), należy skonsultować się z lekarzem psychiatrą, gdyż prawdopodobnie trzeba wprowadzić choćby czasowo leki antydepresyjne, a być może też rozważyć psychoterapię.


Reklama
Reklama
Reklama
Reklama