Co może świadczyć o osobowości impulsywnej?

Impulsywność jest oznaką osobowości chwiejnej emocjonalnie. Występuje u osób, które przejawiają irracjonalne, gwałtowne zachowania bez odruchu przewidywania ich konsekwencji. Z tymi, którzy mają problem z panowaniem nad własnymi impulsami trudno zbudować emocjonalną relację – takie osoby nie potrafią pójść na ustępstwo czy kompromis, działają nagle, nieprzewidywalnie i są agresywne.

Jak zdiagnozować u siebie impulsywność?

O impulsywności można mówić, kiedy zauważy się u siebie zestaw poniższych tendencji i cech:
1) skłonność do nieoczekiwanych zachowań bez zważania na ich konsekwencje,
2) kłótliwość, częste wchodzenie w konflikty,
3) trudne do opanowania wybuchy gniewu,
4) niestabilność, szybkie nudzenie się wszystkim, co nie przynosi natychmiastowych korzyści,
5) kapryśne nastroje.

Osobowość impulsywna – zagrożenia

Działania pod wpływem chwili od czasu do czasu mogą zdarzyć się każdemu. U większości społeczeństwa stres, życie w biegu i ciągłe napięcie emocjonalne rodzą konflikty, które mogą doprowadzić do wybuchów gniewu, skutkujących wieloma niepotrzebnie wypowiedzianymi słowami. Osobowość impulsywna jest jednak czymś więcej niż efektem stresu i zmęczenia. Złość nie musi mieć tu żadnej konkretnej przyczyny, napięcie emocjonalne rośnie samoistnie i wywołuje nieodpartą konieczność jakiegoś destrukcyjnego działania. Czasem u osób impulsywnych dochodzi do niszczenia przedmiotów, autoagresji (np. nacinania nadgarstków), zdarza się im też w porywach gniewu atakować innych ludzi. To właśnie u typów impulsywnych najczęściej występują problemy z objadaniem się, kleptomanią czy hazardem. Charakterystyczne dla niech są też nietypowe zachcianki seksualne, które wiążą się z zadawaniem bólu partnerowi lub upokarzaniem go. Impulsywność prowokuje więc do zachowań, które stwarzają zagrożenie – nie tylko dla osoby obciążonej tą chwiejną osobowością, ale również dla całego jej otoczenia. Choć impulsywność kojarzona jest na ogół jedynie z agresją – czy to słowną, czy fizyczną – to warto zdać sobie również sprawę, że jest ona także częstą przyczyną samobójstw. Prawie zawsze osobowość impulsywna powoduje też uczucie życiowego niespełnienia, wynikającą z ciągłej potrzeby zmian.

Kiedy zachowania impulsywne przybierają skrajne formy, należy natychmiast poddać się terapii psychologicznej. W takich sytuacjach nieodzowne może być też leczenie farmakologiczne za pomocą leków dobranych indywidualnie przez psychoterapeutę.