Pierwszym badaniem w diagnostyce guza jajnika jest USG. Najważniejsze jest, by badać się regularnie. Ginekolog podczas wizyty może zaobserwować nieprawidłowości i zlecić dodatkowe badania. Jeśli widoczne są zmiany, kolejnym krokiem jest wykonanie analizy krwi na obecność markerów nowotworowych, a czasem biopsji.

Reklama

Badania fizykalne i profilaktyka guza jajnika

Guza na jajniku lekarz może zauważyć podczas rutynowego badania ginekologicznego. Nieprawidłowość widać w USG przez powłokę brzuszną, a dokładniejszy obraz uzyskuje się podczas transwaginalnego (przezpochwowego) badania ultrasonografem. Do USG przezpochwowego wykorzystuje się stosunkowo cienką i długą na około 20 cm głowicę. Gdy na podstawie USG trudno określić, czy guz na jajniku to rak, być może konieczne będzie wykonanie biopsji. Dokładność diagnozy często zależy od sprzętu, jakim dysponuje lekarz. Dzięki aparatowi pozwalającemu na wykonanie USG w trzech wymiarach ginekolog może obejrzeć zmianę nie tylko z zewnątrz, ale i od wewnątrz. Widzi też naczynia krwionośne łączące się z guzem. Dodatkowych informacji dostarczą też badania takie jak tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny czy PET (tomografia emisji pozytonowego fotonu). Jeśli onkolog stwierdzi nowotwór, przed rozpoczęciem leczenia trzeba wykluczyć, że guz na jajniku jest przerzutem raka z innego narządu, np. szyjki macicy czy jelita grubego.

Badania laboratoryjne w wykrywaniu nowotworu jajnika

W diagnostyce guza na jajniku wykonuje się badania krwi, żeby potwierdzić lub wykluczyć jego nowotworowy charakter. Guz może okazać się torbielą czy inną łagodną zmianą. Podstawowym badaniem krwi są markery nowotworowe Ca-125 oraz Ca19-9. Jeśli we krwi obecne jest białko produkowane przez komórki rakowe jajnika, oznacza to wynik pozytywny i kwalifikuje do dalszego leczenia przy pomocy chirurgii i chemioterapii. Markery nowotworowe określa się zarówno jakościowo, jak i ilościowo. Dzięki temu można poznać konkretny typ raka i jego stadium.

Zobacz także
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama