Poziom chlorków we krwi oznacza się zazwyczaj wraz z poziomem innych elektrolitów. Wskazaniem do badania są wymioty, zawroty i bóle głowy. Niski poziom chlorków może oznaczać nadczynność przytarczyc, a wysoki pojawia się w np. przebiegu biegunek.

Reklama

Chlorki (CL) odpowiadają za równowagę wodno-elektrolitową organizmu. Ich stężenie oznacza się z próbki krwi pobranej z łokcia.

Gdzie się znajdują i na co wpływają chlorki?

Chlorki pierwiastków znajdują się w płynie pozakomórkowym, w większości w osoczu. Poziom pierwiastka zależy od dostarczania go w diecie oraz od utraty wraz z płynami i wydzielinami. Chlorki znajdziemy m.in. w słonych potrawach. Są wydalane ze łzami, potem, moczem oraz kałem.

Zobacz także

Chlorki wpływają na wydzielanie kwasu żołądkowego oraz na pobudliwość nerwowo-mięśniową.

Kiedy wykonuje się badanie stężenia chlorków we krwi?

Poziom chlorków we krwi oznacza się, kiedy istnieje prawdopodobieństwo zaburzeń gospodarki wodnej, np. odwodnienia. Stężenie CL bada się też w przypadku podejrzenia zmian w równowadze kwasowo-zasadowej.

Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej mogą być oznaką różnych chorób. Stężenie chlorków oznacza się też czasami do oceny ogólnego stanu zdrowia.

Poziom elektrolitów bada się też w trakcie leczenia np. lekami moczopędnymi. Służy to ocenie tego, jak organizm pacjenta reaguje na leczenie. Oznaczenie CL może zapobiec kontunuowaniu leczenia przy pojawieniu się niepożądanych objawów.

Jak bada się poziom chlorków we krwi?

Krew do zbadania stężenia CL powinna być pobierana na czczo. Ostatni posiłek można zjeść najpóźniej 8 godzin przed pobraniem.

Na poziom elektrolitów wpływa wiele czynników. Z tego powodu w ciągu 24 godzin przed badaniem najlepiej nie pić alkoholu, a także nie wykonywać intensywnego wysiłku fizycznego. Należy też powiadomić lekarza o przebytych ostatnio chorobach i przyjmowanych lekach.

Chlorki - norma i interpretacja badania

Stężenie chlorków we krwi powinno znajdować się w przedziale 95-105 mmol/l.

Poziom powyżej normy to stan hiperchloremii. Może występować:

  • przy ostrych biegunkach, w przebiegu których wydala się nadmierne ilości wody - także przez skórę, płuca i nerki,
  • u osób z przetoką moczowodowo-jelitową,
  • u chorych z przetoką żółciową lub trzustkową,
  • w pierwotnej nadczynności przytarczyc,
  • przy nadczynności przytarczyc,
  • w chorobach obejmujących obniżenie stężenia białka we krwi,
  • przy spożywaniu zbyt dużej ilości sodu,
  • podczas stosowania inhibitorów anhydrazy węglanowej.

Obniżony poziom chlorków we krwi, czyli hipochloremia, może być spowodowany:

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama