Leczenie łagodnego przerostu prostaty należy podjąć niezwłocznie po zauważeniu jego objawów. Trudności z opróżnianiem pęcherza mogą prowadzić do infekcji dróg moczowych oraz kamicy nerkowej. Przerost gruczołu krokowego leczy się przy pomocy leków lub chirurgicznie.
Farmakologiczne leczenie prostaty jest ukierunkowane na leczenie dolegliwości towarzyszących przerostowi gruczołu krokowego, zahamowanie rozrostu jego komórek i ułatwienie oddawania moczu. Najczęściej stosowanymi lekami są tzw. alfablokery oraz leki hormonalne.
Działanie lecznicze alfablokerów polega na rozluźnieniu mięśni gładkich prostaty i zmniejszeniu ucisku na cewkę moczową. To właśnie ucisk zbyt dużego gruczołu krokowego na cewkę moczową jest przyczyną trudności z oddawaniem moczu. Alfablokery co prawda nie zmniejszają prostaty, ale sprawiają, że mimo jego przerostu oddawanie moczu staje się łatwiejsze. Efekt jest odczuwalny już po tygodniu regularnego przyjmowania leków. Objawami ubocznymi związanymi ze stosowaniem alfablokerów, zwłaszcza w pierwszych dniach, mogą być zawroty i bóle głowy oraz przemęczenie. Alfablokery obniżają też ciśnienie.
Przerośniętą prostatę zmniejsza stosowanie leków blokujących przemianę testosteronu w dihydrotestosteron, który stymuluje rozrost komórek prostaty. Do działań niepożądanych wywołanych przez leki tego rodzaju należą obniżenie libido oraz pojawienie się problemów z erekcją.
Kiedy leczenie farmakologiczne nie przynosi efektów, należy rozważyć chirurgiczne usunięcie nadmiaru tkanki tworzącej prostatę. Operacja staje się konieczna w momencie, kiedy zaleganie moczu w pęcherzu zaczyna prowadzić do wodonercza, kamicy nerkowej i nawracających infekcji dróg moczowych. Do chirurgicznych metod leczenia łagodnego przerostu prostaty należy: przezcewkowe nacięcie prostaty (TUIP), laserowe usunięcie nadmiaru tkanki (VLAP) oraz elektrowaporyzacja (EVP).
Przerost prostaty (stercza, gruczołu krokowego) prowadzi do problemów z oddawaniem moczu, które często występują u mężczyzn po 50. roku życia. Przyczyną łagodnego przerostu prostaty jest spadek ilości produkowanego przez jądra testosteronu przy jednoczesnym utrzymaniu ilości produkowanego estrogenu. Gruczoł krokowy, zwiększając swoją objętość, uciska cewkę moczową, co powoduje trudności z oddawaniem moczu i opróżnianiem pęcherza. Co jest przyczyną przerostu gruczołu krokowego Łagodny przerost prostaty , inaczej gruczolak stercza, pojawia się zazwyczaj u mężczyzn po 50. roku życia. Wraz z wiekiem zwiększa się prawdopodobieństwo wystąpienia tej dolegliwości. Łagodny przerost prostaty związany jest z wynikającym z procesu starzenia się organizmu zmniejszeniem ilości produkowanego przez jądra testosteronu. Choć ten męski hormon jest wytwarzany w mniejszej ilości, to ilość estrogenów, hormonów żeńskich, pozostaje bez zmian. Pojawienie się dysproporcji pomiędzy ilością tych hormonów prowadzi do wzrostu liczby komórek gruczołowych i włókien mięśniowych w obrębie prostaty. Komórki te rozrastają się do tego stopnia, że zaczynają uciskać cewkę moczową. Zwężenie światła cewki to bezpośrednia przyczyna trudności z oddawaniem moczu i opróżnianiem pęcherza. Przyczyną przerostu prostaty może także być używanie sterydów, np. w celu szybszego rozbudowania masy mięśniowej. Sterydy powodują nienaturalny wzrost stężenia testosteronu we krwi, testosteron zamienia się w dihydrotestosteron. Ten silny androgen pobudza podział komórek prostaty, co skutkuje jej przerostem, a często też powstaniem zmian nowotworowych. Łagodny przerost prostaty a rak prostaty W przypadku łagodnego przerostu prostaty komórki te nie mają charakteru złośliwego, inaczej jest w przypadku raka prostaty. Objawy tych dwóch chorób można łatwo pomylić, dlatego...
Powiększenie gruczołu krokowego może mieć postać łagodną lub złośliwą. Do łagodnego przerostu dochodzi w wyniku namnażania się komórek prostaty. Złośliwy przerost, czyli rak prostaty, to rozrost komórek nowotworowych w obrębie tego gruczołu. Obie postacie mają podobne objawy, którymi są przede wszystkim problemy z oddawaniem moczu. Objawy powiększenia prostaty O przeroście prostaty mogą świadczyć następujące objawy : oddawanie jednorazowo niewielkiej ilości moczu, dłuższy czas potrzebny, aby opróżnić pęcherz, słabszy niż wcześniej strumień moczu, powracające krótko po oddaniu moczu uczucie pełnego pęcherza, częsta potrzeba oddania moczu w nocy. Pojawienie się tych objawów może świadczyć o przeroście prostaty . Należy niezwłocznie zgłosić je lekarzowi, który zleci lub przeprowadzi odpowiednie badania , aby właściwie rozpoznać charakter choroby i rozpocząć leczenie . Należy zauważyć, że wymienione powyżej objawy są także objawami zaawansowanego stadium rozwoju raka prostaty. Początkowa faza na ogół przebiega bezobjawowo. Z tego względu istotne jest regularne poddawanie się badaniom lekarskim, szczególnie po 40 roku życia. Wczesne rozpoznanie raka prostaty znacznie zwiększa szanse na wyleczenie. Nawet jeśli przerost prostaty nie ma charakteru złośliwego, należy go leczyć. Nieleczony może prowadzić do infekcji i kamicy dróg moczowych. Przyczyny przerostu prostaty Przyczyną przerostu prostaty, zarówno w jego postaci złośliwej, jak i łagodnej, jest oddziaływanie dihydrotestosteronu na tkankę prostaty. Pod wpływem tego hormonu komórki prostaty namnażają się i zaczynają uciskać cewkę moczową. Prawdopodobieństwo zachorowania na przerost gruczołu krokowego wzrasta wraz z wiekiem. Najczęściej dochodzi do niego ok. 70 roku życia. W przypadku raka prostaty duże znaczenie ma...
Powiększenie prostaty na ogół wiąże się z namnażaniem się komórek gruczołu w wyniku działania dihydrotestosteronu. Prostata zaczyna wtedy uciskać cewkę moczową, co wywołuje trudności w oddawaniu moczu: mniejszą ilość oddawanego moczu, ciągłe uczucie pełnego pęcherza, potrzebę częstego korzystania z toalety, niewielką ilość oddanego jednorazowo moczu. Tych objawów nie można lekceważyć, ponieważ nieleczone mogą prowadzić do poważnych infekcji dróg moczowych. Mogą też świadczyć o zmianach nowotworowych w obrębie gruczołu krokowego. Diagnostyka powiększenia prostaty: wywiad lekarski Podstawowym postępowaniem podczas diagnozy powiększenia prostaty jest wywiad lekarski. Podczas niego lekarz zadaje pytania o: objawy powiększenia prostaty i czas trwania tych objawów, dolegliwości, które niekoniecznie są związane z powiększeniem prostaty, historię chorób i zabiegów medycznych, styl życia i nawyki żywieniowe pacjenta. Diagnostyka powiększenia prostaty: badanie fizykalne Po przeprowadzeniu wywiadu lekarz przechodzi do tzw. badania przedmiotowego. Ocenia, czy pęcherz jest rozciągnięty i w jakim stopniu, czy skóra w okolicy penisa jest uszkodzona od moczu, czy są jakieś oznaki infekcji dróg moczowych (np. wydzielina z cewki), czy w budowie narządów rodnych występują jakieś nieprawidłowości. Lekarz wykonuje też badanie per rectum, przez odbytnicę, aby sprawdzić wielkość prostaty. Diagnostyka powiększenia prostaty: badanie moczu i krwi Lekarz prawdopodobnie skieruje pacjenta na badania laboratoryjne moczu i krwi. Badanie moczu ma przede wszystkim wykazać, czy u pacjenta występuje infekcja dróg moczowych i czy w moczu znajdują się ślady krwi. Wyniki badania krwi pozwolą natomiast na ocenę czynności nerek. Przy ocenie krwi oznacza się też antygen PSA, którego stężenie wzrasta przy łagodnym przeroście prostaty, nowotworze lub...
