Gastroskopia wykonywana jest za pomocą gastroskopu, dzięki któremu można zdiagnozować wiele chorób górnego odcinka przewodu pokarmowego oraz przeprowadzić pewne zabiegi lecznicze.
Jeżeli badanie jest wykonywane rano lub przed południem, należy zrezygnować z kolacji dzień przed nim. Co najmniej 8 godzin przed badaniem nie wolno nic jeść, a 4 godziny pić. W przypadku gastropatii cukrzycowej lub innych zaburzeń opróżniania żołądka czas ten jest wydłużony, wówczas konieczne jest stosowanie się do zaleceń lekarza. Protezy zębowe oraz wszelkie ciała obce znajdujące się w jakie ustnej (np. kolczyk w języku, guma do żucia) muszą zostać usunięte. Należy poinformować lekarza wykonującego badanie o wszystkich lekach przyjmowanych regularnie oraz dzień wcześniej. Skłonność do krwawień i omdleń podczas zabiegów medycznych też musi zostać zgłoszona osobie wykonującej badanie. Stosuje się następujące rodzaje znieczulenia (sedacji) w gastroskopii:
Osoba badana jest układana na stole endoskopowym na lewym boku. Głowę opiera na niewielkiej poduszce. Całe badanie, jeśli jest przeprowadzone właściwie nie jest bolesne, a jedynie nieprzyjemne. Przed wprowadzeniem końcówki gastroskopu, w jamie ustnej zostanie umieszczony plastikowy ustnik chroniący aparat przed pogryzieniem. Lekarz poprosi nas o wysunięcie języka i wykonywanie odruchu przełykania, co ułatwi wsunięcie gastroskopu do przełyku. Podczas badania należy spokojnie leżeć, miarowo oddychając. Wyciekająca ślina, odbijanie, kaszel oraz odruch wymiotny to normalne zjawiska w trakcie gastroskopii. Dolegliwości te można zmniejszyć poprzez miarowe oddychanie. Zabieg trwa zazwyczaj około 15 minut przy gastroskopii diagnostycznej i wydłuża się on w przypadku gastroskopii terapeutycznej. Nie należy nic jeść min. pół godziny po badaniu (w przypadku znieczulenia ogólnego dwie godziny), ponieważ środek znieczulający upośledza pracę przełyku, niewskazane jest również prowadzenie samochodu, ponieważ używane do znieczulenia leki mogą wydłużać czas reakcji na bodźce. Jeżeli był wykonywany zabieg lub pobierane wycinki należy przestrzegać zaleceń lekarza. Przez kilka dni odczuwalny może być lekki ból gardła. Po badaniu omawiane są jego wyniki, jeżeli podczas zabiegu pobierane były wycinki do badania histopatologicznego – wyniki dostępne będą w ciągu kilku dni.
Mimo że zdarzają się rzadko nie można ich wykluczyć. Najczęstsze powikłania po gastroskopii, to: perforacja ściany przewodu pokarmowego, krwawienie w miejscu wykonania biopsji oraz polipektomii, reakcje uboczne na leki znieczulające, jak również infekcja miejsca wkłucia dożylnego.
Kolonoskopia diagnostyczna, polega na oglądaniu wnętrza jelita grubego. Doodbytniczo wprowadzany jest specjalny giętki wziernik zakończony kamerą – kolonoskop (o długości 130 – 200 cm). Dzięki niemu możliwe jest zbadanie prawidłowości funkcjonowania całego dolnego odcinka przewodu pokarmowego. Podczas kolonoskopii można pobrać wycinki śluzówki jelita grubego (do badania histopatologicznego) oraz wykonać zabiegi endoskopowe (np. usuwanie pojedynczych polipów). Wskazania do kolonoskopii diagnostycznej: podejrzenie nowotworu jelita grubego oraz badania przesiewowe mające na celu wczesne wykrycie polipów przewodu pokarmowego oraz wczesnych stadiów raka jelita grubego; silne biegunki o niejasnej etiologii; podejrzenie nieswoistego zapalenia jelit oraz zaburzeń wchłaniania. Informacje dotyczące stanu zdrowia, które przed kolonoskopią należy zgłosić lekarzowi Przed badaniem zgłaszamy symptomy takie jak: miesiączka wypadająca w dzień badania; ciąża; nadciśnienie tętnicze, tętniak aorty, nasilenie objawów choroby niedokrwiennej serca, napady duszności podczas spoczynku, skłonność do krwawień (skaza krwotoczna); uczulenie na leki. Badanie osób chorych na cukrzycę powinno się odbywać w godzinach porannych. Na czym polega znieczulenie do kolonoskopii? Badanie to zazwyczaj nie wymaga podawania znieczulenia. Jeżeli jednak sytuacja tego wymaga, wówczas o wyborze znieczulenia zadecyduje lekarz wykonujący badanie. Najczęściej podaje się leki przeciwbólowe i uspokajające, które przestają działać tuż po zakończeniu kolonoskopii. Tego rodzaju znieczulenie w pewnym stopniu redukuje uczucie dyskomfortu podczas badania. Jeżeli sytuacja wymaga zastosowania znieczulenia ogólnego, wtedy musi być obecny anestezjolog. Podawane jest dożylnie...
Gastroskopia przeprowadzana jest przy użyciu endoskopu, czyli rurki wprowadzanej do górnego odcinka przewodu pokarmowego: przełyku, żołądka i dwunastnicy. Umożliwia wykrycie źródła krwawień oraz zdiagnozowanie przyczyn dolegliwości, takich jak zgaga, bolesne połykanie i bóle nadbrzusza. Gastroskopia jest badaniem diagnostycznym górnego odcinka przewodu pokarmowego . Wykonuje się ją w przypadku podejrzewania chorób przełyku, żołądka lub dwunastnicy. Jednym z celów badania jest wykrycie źródła krwawienia z przewodu pokarmowego. Gastroskopia – na czym polega? Gastroskopia jest endoskopowym badaniem górnego odcinka przewodu pokarmowego, czyli przełyku, żołądka i dwunastnicy. Polega na wprowadzeniu przez jamę ustną do przewodu pokarmowego specjalnego endoskopu, który na końcu wyposażony jest w kamerkę umożliwiającą wyświetlenie na monitorze badanych narządów. Celem gastroskopii jest pobranie wycinków z błony śluzowej przewodu pokarmowego, które następnie zostają poddane ocenie histopatologicznej. Umożliwia to wykrycie ewentualnych zmian i chorób przełyku, żołądka lub dwunastnicy oraz określenie stopnia zaawansowania schorzenia. Gastroskopia może być przeprowadzana w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym, jednak znieczulenie do tego badania nie jest obowiązkowo wymagane. W trakcie jej wykonywania badany ułożony jest na lewym boku, a górna połowa ciała powinna być lekko uniesiona. Endoskop o średnicy około 1 cm wprowadzany jest przez ustnik do jamy ustnej, a następnie przechodzi przez gardło i dostaje się do odcinka, który poddawany jest badaniu. Gastroskopia trwa od kilku do kilkunastu minut. Wskazania do przeprowadzenia gastroskopii Jednym z podstawowych wskazań do przeprowadzenia gastroskopii jest krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego. Wykonanie...
Koronarografia, czyli angiografia tętnic wieńcowych jest badaniem, które ocenia przepływ krwi przez tętnice wieńcowe. Dzięki niemu możliwe jest wykrycie choroby niedokrwiennej serca. Wskazania do zabiegu koronarografii Zabieg koronarografii wykonywany jest tylko po zaleceniach lekarza . Są to przypadki, gdzie mamy do czynienia z niewydolnością serca , ze zmianą w naczyniach krwionośnych, przebytym zawałem i z wadą zastawek. Badanie przeprowadza się także, jeśli mamy podejrzenie występowania tętniaka aorty i ostrego zespołu wieńcowego. Jak przebiega zabieg koronarografii? Przed wykonaniem badania angiografii tętnic wieńcowych należy być na czczo i nie można mieć na sobie biżuterii . Ponadto trzeba zdjąć protezę zębową. Należy położyć się na specjalnym stole hemodynamicznym. Następnie lekarz umieszcza na ciele elektrody z ekranu monitorującego EKG. Przy badaniu koronarograficznym stosuje się znieczulenie miejscowe. Kolejno rozcina się skalpelem skórę, a potem nakłuwa się tętnicę igłą angiograficzną – przez nią umieszczany jest prowadnik do aorty. Następnie igła angiograficzna jest usuwana, a wprowadzana jest koszulka naczyniowa (plastikowe rurki). Prowadnik i koszulka naczyniowa wprowadza cewnik z kontrastem do tętnicy udowej, ramieniowej bądź promieniowej. Wstrzyknięcie kontrastu nie boli, powoduje tylko uczucie przepływającego ciepła. Kontrast umożliwia obejrzenie tętnic na ekranie rentgenowskim. Należy poinformować lekarza o występujących zawrotach głowy, duszności czy bólu w klatce piersiowej w trakcie badania diagnostycznego. Natychmiast po angiografii cewnik zostaje usunięty, a po nim koszulki naczyniowe. Miejsce wkłucia jest mocno uciśnięte na początku przez lekarza, a potem przez opatrunek. Po zabiegu ucisk należy utrzymywać przez kilka godzin. Po 6-8 godzinach od zakończenia badania pacjent może wstać z...
