Ćwiczenia logopedyczne przyspieszające rozwój mowy
Opóźniony rozwój mowy wymaga konsultacji z logopedą, bo może świadczyć o zaburzeniach patogennych. Jeśli zaburzenia są samoistne, należy się spodziewać, że rozwój mowy nastąpi, ale trochę później niż u innych dzieci.
Opóźniony rozwój mowy wymaga konsultacji z logopedą, bo może świadczyć o zaburzeniach patogennych. Jeśli zaburzenia są samoistne, należy się spodziewać, że rozwój mowy nastąpi, ale trochę później niż u innych dzieci.
Aby przyspieszyć proces rozwoju mowy, można wykonywać codziennie proste ćwiczenia, które ułatwią dziecku nabywanie kompetencji językowych.
Opóźniony rozwój mowy – jak rozpoznać?
Opóźniony rozwój mowy, inaczej niemota lub alalia prolongata to określenie zaburzenia występującego zwykle u dzieci poniżej 3. roku życia. Wiąże się ono z późnym i bardzo powolnym wykształcaniem się kompetencji językowych lub z ich całkowitym brakiem. Na OMR składają się:
- zaburzona artykulacja,
- zaburzona gramatyka wypowiedzi,
- znacznie ograniczony zasób słownictwa,
- trudności w zrozumieniu komunikatu językowego.
Ćwiczenia na rozwój mowy
Jeśli dziecko nie gaworzy w 9. miesiącu życia, pod koniec 2. roku nie buduje jeszcze zdań prostych, a pod koniec 3. – zdań złożonych, to znak, że trzeba zgłosić się do logopedy. Nie warto czekać na samoistny rozwój mowy, bo może się okazać, że minął czas, w którym nauka mówienia jest najbardziej efektywna i trudno będzie nadrobić zaległości. Logopeda oceni, czy zaburzenia są samoistne, czy patogenne i zaleci wykonywanie ćwiczeń, które trzeba powtarzać kilka razy dziennie przez 5–10 min. Są to:
Zobacz także
1. Ćwiczenia języka, np.:
- przenoszenie języka od prawego do lewego kącika przy szeroko otwartych ustach,
- dotykanie czubkiem języka wszystkich zębów po kolei – najpierw górnych, potem dolnych,
- unoszenie czubka języka do górnych zębów i cofanie go w głąb jamy ustnej.
2. Ćwiczenia warg, np.:
- wysuwanie warg do przodu i rozszerzanie ich (jak przy wymawianiu samogłosek „U” i „E”),
- dmuchanie przez złączone wargi,
- przesuwanie zamkniętych ust w lewo i w prawo.
3. Ćwiczenia oddechowe, np,:
- dmuchanie na małe, lekkie przedmioty (np. piłeczki ping-pongowe) zawieszone na nitce lub ułożone na tafli wody,
- puszczanie baniek mydlanych,
- wydmuchiwanie nosem (przy zamkniętych ustach) skrawków porwanego papieru z miski – raz jedną dziurką, raz drugą, a na koniec obydwiema.
4. Ćwiczenia słuchowe, np.:
- rozpoznawanie przedmiotów zamkniętych w pudełku podczas potrząsania nim,
- rozpoznawanie i naśladowanie głosów zwierząt,
- szukanie ukrytego budzika lub innego przedmiotu wydającego dźwięki.