Czym jest depresja sezonowa

Zimowa depresja, nazywana też winter blues, należy do grupy sezonowych zaburzeń afektywnych, tak jak jesienna i wiosenna depresja. Jest ściśle powiązana z okresem roku, w którym występuje, a więc okresem zimowym, kiedy jest mniejszy dostęp do naturalnego światła, a organizm jest przeciążony zmianami pogodowymi. Przyczyny zimowej depresji Zimowa depresja dotyka częściej kobiety niż mężczyzn, choć naukowcy uważają, że nie ma ona podłoża genetycznego. Powiązana jest natomiast z funkcjonowaniem szyszynki , odpowiedzialnej za produkcję hormonu snu, który reguluje dobowy rytm snu i czuwania. To z powodu jego zaburzeń możemy czuć się ociężali, senni i bez energii. Innym powodem jest spadek produkcji serotoniny, której poziom uzależniony jest od dostarczanej ilości naturalnego światła. Niski poziom serotoniny oznacza obniżony nastrój, smutek, chandrę. Okres zimowy to także czas, kiedy organizm podąża za naturalnym cyklem pór roku – zima jest zatem czasem, kiedy spada tempo przemiany materii, organizm pracuje na zwolnionych obrotach i może nie jest to zimowy sen, ale pod względem psychicznym trochę go przypomina. Objawy zimowej depresji Każdy rodzaj depresji sezonowej cechują mniej więcej takie same objawy: problemy z koncentracją, zmęczenie, drażliwość, zwiększony apetyt (szczególnie na słodycze), senność, przybranie na wadze, osłabienie, u kobiet dodatkowo nasilenie zespołu napięcia przedmiesiączkowego , potrzeba przebywania w samotności. Leczenie depresji zimowej – domowe sposoby Depresję zimową leczy się przede wszystkim „domowymi sposobami”. Farmakoterapia, polegająca na przyjmowaniu leków antydepresyjnych, praktykowana jest jedynie w sytuacji, gdy obniżony nastrój skutecznie uniemożliwia normalne funkcjonowanie.   Na ogół wystarczy jednak kierować się następującymi zaleceniami: 1....

Jesienna depresja to coś więcej niż zwykła chandra. Jeśli zły nastrój bez wyraźnej przyczyny utrzymuje się dłużej niż 2 tygodnie, nie wolno tego bagatelizować.   Depresja – nawet ta sezonowa – jest bardzo poważną chorobą, która utrudnia normalne funkcjonowanie. Apatia, senność i spadek libido to sygnały, że trzeba podjąć leczenie. Przyczyny jesiennej depresji Główną przyczyną jesiennej depresji jest niedobór światła , bardzo dotkliwy po okresie letnim, w którym organizm przyzwyczaja się do dużej ilości energii słonecznej. Światło bezpośrednio wpływa na pracę szyszynki – jednego z gruczołów wydzielania wewnętrznego, który znajduje się w samym środku mózgu – w nadwzgórzu. Szyszynka przez wieki uchodziła za siedzibę ludzkiej duszy. Ma to pewne przełożenie na rzeczywistość, bo gruczoł ten odpowiada za nastrój. Wydziela melatoninę i serotoninę , których proporcje zależą od ilości dostarczonego światła.   Niedobór światła sprawia, że spada poziom serotoniny (hormonu szczęścia), która jest neuroprzekaźnikiem odpowiadającym za dobre samopoczucie i dostarczającym energii do działania . Zamiast serotoniny szyszynka zaczyna wydzielać melatoninę, która reguluje zegar biologiczny i odpowiada za potrzebę snu. Im jej więcej, tym mniej aktywny staje się organizm. Jego temperatura spada – tak jak tuż przed zapadnięciem w sen, dlatego ciągle odczuwamy potrzebę odpoczynku. Proporcje melatoniny i serotoniny są w pewnym stopniu zależne od indywidualnych tendencji organizmu, dlatego nie każdy odczuwa wahania hormonalne. Tendencję do jesienno-zimowych stanów depresyjnych przejawia 10% społeczeństwa. Objawy jesiennej depresji Jesienią ilość melatoniny stale utrzymuje się na wyższym poziomie niż ilość serotoniny. W...

Depresja jesienna to choroba sezonowa, która nasila się na przełomie października i listopada. Często myli się ją z przygnębieniem czy chandrą, trzeba jednak rozróżnić chwilowy spadek nastroju od chronicznego złego stanu psychicznego, utrzymującego się przez kilka tygodni. Depresja jesienna kwalifikuje się do leczenia – nie tylko utrudnia normalne funkcjonowanie, ale zbagatelizowana może prowadzić też do innych chorób o podłożu psychicznym. Diagnoza jesiennej depresji Diagnozę depresji – także tej sezonowej – może postawić tylko specjalista. Jeśli złe samopoczucie psychiczne utrzymuje się dłużej niż przez 2 tygodnie, nie obędzie się bez wizyty u psychologa. Dla psychologa wyznacznikiem jest obszerny wywiad z pacjentem.   Mogą paść pytania o pracę, rodzinę, kwestie uczuciowe czy sferę erotyczną – to wszystko jest bardzo ważne, bo może okazać się, że źródłem depresji wcale nie jest jesienny niedobór światła słonecznego, ale niezdolność do poradzenia sobie z jakimś życiowym problemem. Psycholog podczas stawiania diagnozy wspomaga się triadą depresyjną Becka, która zawiera 3 elementy:   1. Negatywne wyobrażenia o sobie. 2. Przekonanie o nieprzyjazności otoczenia (zarówno społecznego, jak i fizycznego). 3. Poczucie niepewnej i zagrażającej przyszłości.   Jeśli pacjent podczas rozmowy wykazuje skłonności do myślenia w ten sposób, prawdopodobieństwo występowania u niego depresji jest bardzo wysokie. Leczenie jesiennej depresji u psychologa Po postawieniu diagnozy trzeba kontynuować terapię u psychologa. Niektórym chorym pomagają same sesje terapeutyczne, jeśli natomiast depresja jest zaawansowana, konieczne może się okazać leczenie tabletkami antydepresyjnymi . Istnieje też wiele różnych praktyk, które...