Jesienna chandra – czym jest depresja sezonowa?

W leczeniu depresji sezonowej najskuteczniejsza jest fototerapia – naświetlania lampą fluorescencyjną, które już po kilku dniach powodują pozytywne efekty i przywracają organizmowi równowagę. Przyczyny depresji sezonowej Depresja jesienno-zimowa występuje najczęściej u kobiet (obserwowana także u dzieci), ujawnia się pomiędzy 20. a 30. rokiem życia, nasila się z wiekiem i łagodnieje na starość (nie jest notowana po 55. roku życia). Za jej występowanie wini się niedobory światła słonecznego i znacznie krótsze dni – rozstraja się ludzki zegar biologiczny. Ponadto bywa przekazywana w genach i mogą ją bezpośrednio spowodować bardzo stresujące wydarzenia, jak śmierć członka rodziny, rozwód, utrata pracy . Objawy depresji sezonowej Cechy depresji sezonowej to głównie: cykliczne pojawianie się jesienią i zimą, remisje wiosną i latem; występowanie objawów sezonowo prawie codziennie przez minimum 2 tygodnie przynajmniej przez 2 lata; uczucie ciągłego zmęczenia; przygnębienie, rozdrażnienie, poczucie beznadziei, smutku, utrata motywacji; wzmożona senność z pogorszeniem się jakości snu, wzmożenie apetytu (zwłaszcza na słodycze i węglowodany), spadek popędu, apatia, lęk, drażliwość, obniżenie koncentracji; myśli samobójcze. Leczenie depresji sezonowej Jeśli objawy powracają regularnie w okresie jesienno-zimowym, należy skonsultować się z psychoterapeutą bądź psychiatrą. Najskuteczniejsze w leczeniu jest połączenie leków przeciwdepresyjnych z fototerapią, wykorzystującą specjalne lampy fluorescencyjne, emitujące światło . Naświetlania przeprowadza się 2 razy dziennie od pół godziny do 2 godzin przez kilka dni. Jasne światło reguluje rytm dobowy i przywraca organizmowi równowagę.  Z depresją sezonową trzeba również walczyć na własną rękę: zapewnić jak największą ilość światła w mieszkaniu, jak...

Jesienna depresja to coś więcej niż zwykła chandra. Jeśli zły nastrój bez wyraźnej przyczyny utrzymuje się dłużej niż 2 tygodnie, nie wolno tego bagatelizować.   Depresja – nawet ta sezonowa – jest bardzo poważną chorobą, która utrudnia normalne funkcjonowanie. Apatia, senność i spadek libido to sygnały, że trzeba podjąć leczenie. Przyczyny jesiennej depresji Główną przyczyną jesiennej depresji jest niedobór światła , bardzo dotkliwy po okresie letnim, w którym organizm przyzwyczaja się do dużej ilości energii słonecznej. Światło bezpośrednio wpływa na pracę szyszynki – jednego z gruczołów wydzielania wewnętrznego, który znajduje się w samym środku mózgu – w nadwzgórzu. Szyszynka przez wieki uchodziła za siedzibę ludzkiej duszy. Ma to pewne przełożenie na rzeczywistość, bo gruczoł ten odpowiada za nastrój. Wydziela melatoninę i serotoninę , których proporcje zależą od ilości dostarczonego światła.   Niedobór światła sprawia, że spada poziom serotoniny (hormonu szczęścia), która jest neuroprzekaźnikiem odpowiadającym za dobre samopoczucie i dostarczającym energii do działania . Zamiast serotoniny szyszynka zaczyna wydzielać melatoninę, która reguluje zegar biologiczny i odpowiada za potrzebę snu. Im jej więcej, tym mniej aktywny staje się organizm. Jego temperatura spada – tak jak tuż przed zapadnięciem w sen, dlatego ciągle odczuwamy potrzebę odpoczynku. Proporcje melatoniny i serotoniny są w pewnym stopniu zależne od indywidualnych tendencji organizmu, dlatego nie każdy odczuwa wahania hormonalne. Tendencję do jesienno-zimowych stanów depresyjnych przejawia 10% społeczeństwa. Objawy jesiennej depresji Jesienią ilość melatoniny stale utrzymuje się na wyższym poziomie niż ilość serotoniny. W...

Depresja jesienna to choroba sezonowa, która nasila się na przełomie października i listopada. Często myli się ją z przygnębieniem czy chandrą, trzeba jednak rozróżnić chwilowy spadek nastroju od chronicznego złego stanu psychicznego, utrzymującego się przez kilka tygodni. Depresja jesienna kwalifikuje się do leczenia – nie tylko utrudnia normalne funkcjonowanie, ale zbagatelizowana może prowadzić też do innych chorób o podłożu psychicznym. Diagnoza jesiennej depresji Diagnozę depresji – także tej sezonowej – może postawić tylko specjalista. Jeśli złe samopoczucie psychiczne utrzymuje się dłużej niż przez 2 tygodnie, nie obędzie się bez wizyty u psychologa. Dla psychologa wyznacznikiem jest obszerny wywiad z pacjentem.   Mogą paść pytania o pracę, rodzinę, kwestie uczuciowe czy sferę erotyczną – to wszystko jest bardzo ważne, bo może okazać się, że źródłem depresji wcale nie jest jesienny niedobór światła słonecznego, ale niezdolność do poradzenia sobie z jakimś życiowym problemem. Psycholog podczas stawiania diagnozy wspomaga się triadą depresyjną Becka, która zawiera 3 elementy:   1. Negatywne wyobrażenia o sobie. 2. Przekonanie o nieprzyjazności otoczenia (zarówno społecznego, jak i fizycznego). 3. Poczucie niepewnej i zagrażającej przyszłości.   Jeśli pacjent podczas rozmowy wykazuje skłonności do myślenia w ten sposób, prawdopodobieństwo występowania u niego depresji jest bardzo wysokie. Leczenie jesiennej depresji u psychologa Po postawieniu diagnozy trzeba kontynuować terapię u psychologa. Niektórym chorym pomagają same sesje terapeutyczne, jeśli natomiast depresja jest zaawansowana, konieczne może się okazać leczenie tabletkami antydepresyjnymi . Istnieje też wiele różnych praktyk, które...