Immunologia – nauka badająca układ odpornościowy

Pneumokoki przenoszone są drogą kropelkową – podczas kasłania lub kichania w otoczeniu zdrowych osób. Odpowiadają za wywoływanie pneumokokowego zapalenia płuc oraz wielu innych poważniejszych schorzeń, jak np. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.   Pneumokoki, czyli dwoinki zapalania płuc , są bakteriami wywołującymi wiele niebezpiecznych chorób, zwłaszcza wśród małych dzieci. Najskuteczniejszym sposobem na zapobieganie zakażeniom pneumokokowym są szczepienia ochronne.   Pneumokoki – jak można się nimi zarazić i kto jest najbardziej narażony?   Streptococcus pneumoniae powszechnie znane jako pneumokoki lub dwoinki zapalenia płuc są bakteriami należącymi do ziarniaków. Ważnym elementem budowy tych bakterii jest otoczka utworzona z polisacharydów, czyli wielocukrów. Dzięki niej mikroorganizmy mają zdolność do uniknięcia mechanizmów obronnych ludzkiego układu odpornościowego. Źródłem zakażenia drobnoustrojami jest człowiek chory lub zdrowy nosiciel – osoba, która nie ma objawów choroby, ale stanowi potencjalne zagrożenie dla otoczenia. Główną drogą zakażenia pneumokokami jest droga kropelkowa , czyli przez kichanie lub kasłanie w obecności zdrowych osób. Możliwe jest również zakażenie przez kontakt bezpośredni, np. z przedmiotami mającymi styczność z wydzieliną dróg oddechowych chorego. Pneumokoki stanowią zagrożenie dla każdego, jednak szczególnie narażone na ich atak są małe dzieci – od 2. miesiąca życia do 2 lat oraz osoby starsze po 65. roku życia . U tej grupy osób występuje obniżona naturalna odporność organizmu, dlatego zakażenia pneumokokowe mogą mieć znacznie cięższy przebieg. Do grupy zwiększonego ryzyka zachorowania na schorzenia wywoływane przez dwoinki zapalenia płuc należą...

Podstawowym objawem niedoboru odporności jest wzrost zapadalności na różnorodne infekcje. W celu wzmocnienia układu immunologicznego można przyjmować tran zawierający witaminę D. Niedobory odporności są zaburzeniami będącymi wynikiem nieprawidłowego funkcjonowania układu immunologicznego człowieka, zwanego również odpornościowym. Wyróżnia się dwa rodzaje zaburzeń odporności: pierwotne i wtórne. Pierwotne niedobory odporności Pierwotne niedobory odporności, w skrócie PNO, są wrodzonymi zaburzeniami układu immunologicznego. Występują z częstością 1 na 10 000 żywych urodzeń. Objawy choroby mogą pojawić się już we wczesnym dzieciństwie, jednak w niektórych przypadkach zaczynają być widoczne dopiero po ukończeniu 20. roku życia. Dominująca liczba PNO jest wynikiem modyfikacji genetycznych. Objawy pierwotnych zaburzeń odporności Eksperci zajmujący się immunologią kliniczną opracowali listę 10 ostrzegawczych objawów, które mogą sugerować istnienie u dziecka wrodzonego zaburzenia odporności: 8 lub więcej zakażeń w ciągu roku, nieskuteczna antybiotykoterapia prowadzona przez 2 miesiące lub dłużej, 2 lub więcej zakażeń zatok o przebiegu ciężkim w ciągu roku, zahamowanie prawidłowego rozwoju lub przyrostu masy ciała u dziecka, 2 lub więcej zapaleń płuc w ciągu roku, nawracające ropnie skórne lub narządowe, przewlekła grzybica jamy ustnej i skóry po 1 roku życia, 2 lub więcej zakażeń: zapalenie mózgu, posocznica, konieczność długotrwałej antybiotykoterapii dożylnej, wywiad rodzinny potwierdzający obecność w rodzinie przypadków PNO. Dlaczego spada odporność Niedobory odporności mogą pojawić się z innych przyczyn niż defekty genetyczne. Jednym z pierwszych objawów wskazującym na osłabienie...

Niski poziom granulocytów może świadczyć o stanach zapalnych lub zakażeniach bakteryjnych. W zależności od tego, który konkretnie rodzaj granulocytów jest obniżony , pozwala to podejrzewać różne schorzenia, np. niskie neutrofile są typowe dla nadczynności tarczycy, a eozynofili – nadczynności kory nadnerczy. Granulocyty i pozostałe rodzaje leukocytów (monocyty i limfocyty) to podstawowy element układu odpornościowego organizmu. Poziom granulocytów bada się podczas morfologii krwi.   Rodzaje granulocytów i ich normy Podane niżej normy zawsze należy skonfrontować z tymi proponowanymi przez miejsce, w którym robi się badanie. Wyniki morfologii mogą być przedstawione w różnej formie, zależnie od laboratorium, przeprowadzającego analizę. Zawsze jednak powinny być przy nich podane normy oraz oznaczenie, pozwalające na ocenę, czy granulocyty są obniżone lub podwyższone.   Istnieją trzy rodzaje granulocytów:   granulocyty kwasochłonne, czyli eozynofile – odgrywają rolę w reakcjach alergicznych oraz zwalczaniu pasożytów; norma: 0-0,45 x 109/litr; granulocyty obojętnochłonne, czyli neutrofile – przede wszystkim działają przeciw bakteriom; norma: 1,8-7,7 x 109/litr; granulocyty zasadochłonne, czyli bazofile – biorą udział reakcjach alergicznych: norma: 0-0,2 x 109/litr.   Każdy rodzaj odpowiada za inną reakcję obronną organizmu, dlatego analizując wyniki badań  krwi, należy zwrócić uwagę nie tylko na ogólny poziom granulocytów, ale i na poziom każdego typu. Przyczyny obniżonych wyników granulocytów kwasochłonnych Gdy wyniki granulocytów kwasowych są poniżej normy, stan ten nazywa się eozynopenią.   Obniżone eozynofile mogą być spowodowane:...