Leczenie białaczki limfoblastycznej u dzieci daje niemal stuprocentowe szanse na pokonanie choroby. Terapia w przypadku białaczki limfocytowej, jeśli jest konieczna (gdy choroba daje objawy), ma gorsze rokowania ze względu na zaawansowany wiek chorych, choć remisję udaje się uzyskać u ponad 70% leczonych osób.
Objawy białaczki limfoblastycznej i białaczki limfocytowej są w większości takie same: gorączka, chudnięcie, osłabienie, powiększenie węzłów chłonnych, wątroby i śledziony, częste infekcje i skaza krwotoczna (siniaki, wybroczyny, krwotoki ze śluzówek). W ostrej białaczce limfoblastycznej mogą pojawić się też bóle stawów, owrzodzenie błon śluzowych trudne do wyleczenia i powiększenie jąder.
Białaczka limfocytowa nie zawsze wymaga leczenia, w przeciwieństwie do ostrej białaczki limfoblastycznej. Leczenie białaczki limfocytowej opiera się na chemioterapii, a w przypadku zajęcia przez nowotwór śledziony – także radioterapii lub leczeniu chirurgicznym. Przeszczep szpiku przeprowadza się wyłącznie u chorych poniżej 60. roku życia, którzy są w fazie remisji białaczki.
Rokowania w białaczce limfocytowej zależą od jej postaci: „tląca”, czyli przebiegająca bezobjawowo – nie wpływa na długość życia, ostra daje do 3 lat życia, jeśli zostanie podjęte leczenie.
Ostra białaczka limfoblastyczna zawsze wymaga szybkiego rozpoczęcia leczenia. Terapia przeciwnowotworowa w tym wypadku bazuje na chemioterapii i pozwala już w pierwszej fazie leczenia na pełną remisję choroby u 97 do 98% dzieci. Druga faza leczenia nosi nazwę konsolidacji i polega na wyeliminowaniu pozostałych komórek rakowych z organizmu. Trzecim etapem jest profilaktyka bądź leczenie ośrodkowego układu nerwowego, jeśli został zajęty przez chorobę. Ostatnią fazą jest leczenie podtrzymujące, które powinno trwać minimum 2 lata od zakończenia leczenia. Jeśli stan ogólny chorego po chemioterapii na to pozwala, można przeprowadzić przeszczep szpiku kostnego. Lekarz prowadzący dla konkretnego przypadku musi ocenić, czy korzyści płynące z przeprowadzenia tego zabiegu przewyższają możliwe ryzyko.
Rokowania w ostrej białaczce limfoblastycznej zależą od wieku chorego oraz podtypu białaczki limfoblastycznej. Największe szanse na wyleczenie mają dzieci pomiędzy 2 a 10 rokiem życia – 97-98%, szanse na pokonanie choroby maleją z wiekiem. W przypadku ostrej białaczki limfoblastycznej u dorosłych remisję udaje się uzyskać u od 70 do 92% chorych. Natomiast średnia przeżywalność (5-letnie przeżycie całkowite) wynosi 37%.
Ostra białaczka szpikowa wymaga zastosowania w leczeniu chemioterapii i przeszczepienia szpiku kostnego. Szpik może pochodzić od chorego lub od dawcy. Wybór ten jest uzależniony od wieku chorego (do 45. roku życia można przeszczepić szpik od dawcy) i reakcji na chemioterapię. Terapia w ostrej białaczce szpikowej Podstawą w leczeniu ostrej białaczki szpikowej jest chemioterapia. Jej intensywność jest uzależniona od wieku i ogólnego stanu zdrowia chorego – im wiek bardziej zaawansowany, tym mniej agresywne leczenie należy zastosować. Chemioterapia ma trzy etapy: indukcję – likwidacja objawów choroby i naprawa procesu wytwarzania krwi, konsolidację – jeśli pierwsza faza była skuteczna , w fazie konsolidacyjnej usuwa się pozostałe komórki rakowe, podtrzymanie remisji – podtrzymanie skutków leczenia i przeszczep szpiku kostnego. W białaczce szpikowej jest konieczny również przeszczep szpiku kostnego. Przeszczepia się albo szpik od dawcy (u chorych do 45. roku życia), albo własny szpik chorego . Dokonuje się tego, gdy białaczka jest w fazie remisji, czyli kiedy ustąpią jej objawy. Ostra białaczka szpikowa: rokowania Zastosowanie chemioterapii pozwala na remisję choroby u 50-80% chorych. Przeżywalność w ostrej białaczce szpikowej zależy w dużej mierze od reakcji organizmu na leczenie i od tego, jak szybko choroba zostanie rozpoznana – im wcześniej, tym szanse na przeżycie są większe. U dzieci z ostrą białaczką szpikową rokowania są bardzo dobre, chemioterapia pozwala wyleczyć 80% przypadków. Zdarzają się nawroty białaczki po 2-3 latach od likwidacji objawów, dotyczy to 60-85% chorych (Onkologia i hematologia dziecięca, red. Chybicka A., Sawicz-Birkowska K., Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008, Wierzbowska A., Ostra białaczka szpikowa, [w:] Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach...
Ostra białaczka limfatyczna wymaga agresywnego leczenia, niekiedy z włączeniem chemioterapii i radioterapii lub usunięciem śledziony. W łagodnym przebiegu przewlekła białaczka limfatyczna potrzebuje jedynie regularnego monitorowania stanu zdrowia. Białaczka limfatyczna może być dziedziczna. Powoduje ją uszkodzenie DNA, ale nie wiadomo, co może te uszkodzenia powodować. Natomiast przyczynami białaczki szpikowe są m.in. promieniowanie jonizujące i niektóre leki przeciwnowotworowe stosowane w innych przypadkach raka (podlinkuj „Przyczyny ostrej białaczki szpikowej”). Pierwsze i typowe symptomy białaczki limfatycznej Objawy ostrej białaczki limfatycznej widoczne są na całym ciele i już we wczesnym stadium, ponieważ zmieniona nowotworowo krew krąży w organizmie. Przebieg choroby może być też łagodny , a jej rozwój niekiedy trwa wiele lat, wówczas białaczkę limfatyczną określa się mianem przewlekłej. Pierwsze objawy białaczki limfatycznej wynikają ze zmian w składzie krwi. Limfocyty, czyli białe krwinki , zostają uszkodzone, zmniejsza się liczba krwinek czerwonych, czyli erytrocytów, oraz trombocytów, czyli płytek krwi. W ostrej białaczce limfatycznej kolejne objawy pojawiają się w niewielkich odstępach czasu , a w łagodnym przebiegu choroba może rozwijać się przez wiele lat niezauważona. Charakterystyczne objawy białaczki limfocytowej to: zmniejszanie masy ciała bez wyraźnej przyczyny (idiopatyczne), duszność podczas wysiłku i osłabienie, szybkie męczenie się, częste infekcje narządów wewnętrznych i skóry, które nawracają lub stają się przewlekłe, liczne zmiany skórne – wysypka, zmiany zapalne, świąd, wybroczyny, niedokrwistość, bladość , powiększenie węzłów chłonnych – stają się twarde, ale...
Objawy ostrej białaczki limfoblastycznej są łatwiejsze do rozpoznania niż symptomy białaczki limfocytowej. Obie odmiany białaczki mają wiele wspólnych objawów, ale białaczka limfoblastyczna powoduje dodatkowo m.in. owrzodzenie błon śluzowych odpornych na leczenie. W obu odmianach białaczki różne są grupy ryzyka: na ostrą białaczkę limfoblastyczną przeważnie chorują dzieci od 2 do 4 lat, a na przewlekłą białaczkę limfocytową – osoby między 60 a 70 rokiem życia. W pierwszym przypadku ryzyko zachorowania maleje z wiekiem, a w drugim – rośnie z wiekiem. Objawy wspólne dla białaczki limfoblastycznej i białaczki limfocytowej Objawy ostrej białaczki limfoblastycznej i przewlekłej białaczki limfocytowej są w wielu punktach zbieżne. U chorych i na jedną, i na drugą odmianę białaczki występują: gorączka, osłabienie, uczucie zmęczenia, apatia, skaza krwotoczna – skłonność do siniaków, wybroczyny, krwawienie z błon śluzowych, bladość, powiększenie węzłów chłonnych , powiększenie śledziony i wątroby, częste infekcje i stany zapalne, męczliwość, brak apetytu i utrata wagi. Objawy charakterystyczne białaczki limfoblastycznej i białaczki limfocytowej Dla białaczki limfoblastycznej objawami typowymi są : bóle kostno-stawowe, owrzodzenie jamy ustnej, stany zapalne jamy ustnej, uszu, nosa i gardła odporne na leczenie, powiększenie jąder. Białaczka limfocytowa nie ma charakterystycznych symptomów, a rozpoznanie utrudnia fakt, że mogą one zostać łatwo pomylone z innymi schorzeniami dotykającymi przeważnie osoby starsze. Objawy ostrej białaczki limfoblastycznej również nie są typowe, ale pojawiają się nagle i utrzymują się, co skłania do przeprowadzenia badań krwi, dzięki czemu można zauważyć...
