Czubryca to jedna z głównych przypraw kuchni bułgarskiej. Powstaje ona na bazie suszonego cząbru górskiego. Rośnie on głównie nasłonecznionych terenach południowej Europy. Czubrycę dzieli się na czubrycę czerwoną i czubrycę zieloną. Różnią się one nie tylko kolorem, ale również smakiem i zastosowaniem.
Czubryca, choć głównie stosowana jest do potraw świeżych, nadaje się również dobrze do konserwowania, kiszenia i przyprawiania ogórków lub kapusty. Dzięki niej przetwory są mniej mdłe i zyskują wyraźniejszy aromat oraz smak.
Czubryca czerwona, oprócz cząbru górskiego, zawiera mieloną paprykę czerwoną (ostrą i słodką), rozmaryn, czosnek, sól, cebulę bazylię tymianek i suszone pomidory. Dzięki niej potrawy zyskują pikanterię i wyrazisty smak. Stosuje się ją głównie do dań mięsnych, jarskich (bezmięsnych), i przygotowanych z warzyw strączkowych.
Czubryca zielona składa się obok cząbru górskiego z zielonej papryki, cebulki, soli, pietruszki, cukru, tymianku, lubczyku, koperku oraz kozieradki. Jest ona delikatniejsza w smaku od odmiany czerwonej, choć ma od niej wyraźniejszy aromat. Czubryca zielona idealnie nadaje się do zup i mięsnych marynat.
Ze względu na to, że czubryca jest przyprawą kuchni bułgarskiej, idealnie nadaje się do potraw znanych z tamtych rejonów. Czerwona odmiana świetnie sprawdzi się w przypadku bigosu, pizzy, frytek, leczo, gulaszów, twarogów, ryb oraz dań na bazie jajek i majonezu. Zielona czubryca dobrze komponuje się z zupami wiosennymi, potrawkami ziemniaczanymi, sałatkami, serami oraz mięsem.
Czubryca ma zdolność do spowalniania rozwoju bakterii, paciorkowców, gronkowców i drożdżaków. Łagodzi ona też dolegliwości żołądkowe (zgagę, wzdęcia, niestrawność). Cząber górski, główny składnik czubrycy, działa odkażająco. Preparaty z niego przygotowane stosuje się na poparzenia i ukąszenia owadów. Dobrze sprawdza się w walce z wymiotami, biegunką oraz nudnościami.
Decydując się na zakup lub samodzielnie przygotowanie czubrycy, warto pamiętać, że jej tradycyjna odmiana opiera się jedynie na wysuszonym cząbrze górskim. W polskich sklepach mieszanki przypraw przygotowane są zazwyczaj na bazie pospolitego cząbry ogrodowego. Trzeba pamiętać, że ma on niewiele wspólnego z oryginalną, bułgarską rośliną.
Nasiona (owoce) kopru włoskiego mają kolor zielony lub zielono-brązowy, swoją wielkością i kształtem przypominają kminek. Nasiona kopru zawierają dużą ilość olejku eterycznego, który ma działanie uspokajające, wpływa też korzystnie na trawienie. Niestety zawierają również substancję, która może zaburzać rozwój płciowy. Zdrowotne właściwości nasion kopru włoskiego Nasiona kopru włoskiego mają działanie rozkurczowe, wiatropędne i moczopędne. Napar z kopru włoskiego usuwa wzdęcia, stymuluje wydzielanie soku żołądkowego, dzięki czemu pomaga w leczeniu niestrawności . Olejki eteryczne znajdujące się w nasionach kopru sprawiają, że mają one także właściwości uspokajające. Napary z nasion kopru włoskiego wzmagają także laktację u karmiących piersią kobiet . Rozgryzanie nasion kopru włoskiego odświeża oddech. Nasiona kopru włoskiego jako przyprawa Nasiona kopru włoskiego mają przyjemny anyżkowy aromat. Mogą być stosowane jako przyprawa do potraw, np. do mięs, ryb, oraz wypieków, np. do chleba, i dań z kapusty, np. bigosu. Można dodawać je też do kiszonek i marynat. Napary z nasion kopru włoskiego W celach leczniczych nasiona kopru włoskiego najczęściej podawane są w formie naparów. Jedną porcję herbatki z kopru włoskiego przygotowuje się z jednej łyżeczki roztartych lub rozgniecionych nasion. Trzeba zalać je 1/2 szklanki gorącej wody i pozostawić pod przykryciem na ok. 15 minut. Po tym czasie można przecedzić napar i wypić go. W sklepach dostępna jest też herbatka z kopru włoskiego w torebkach. Wystarczy zalać ją gorącą wodą, odczekać ok. 10-15 minut i wypić. Przeciwwskazania do picia naparu z nasion kopru włoskiego Wbrew obiegowej opinii herbatek z kopru włoskiego nie powinno podawać się noworodkom i niemowlętom. Nasiona kopru zawierają bowiem żeńskie hormony...
Goździki to przyprawa o słodkawym, lekko pikantnym, korzennym aromacie. Za smak i zapach goździków odpowiada znajdujący się w nich olejek, który ma też właściwości lecznicze: wzmacnia odporność, likwiduje bakterie, działa przeciwbólowo i wspomaga trawienie. Goździki można dodawać do napojów i deserów, żuć lub rozgryzać. Można zetrzeć je w moździerzu lub zmielić młynkiem do kawy lub stosować w całości. Goździki zawierają silny przeciwutleniacz Goździki zawierają eugenol, związek chemiczny o wyrazistym, charakterystycznym dla korzennych przypraw zapachu. To właśnie eugenol odpowiada za lecznicze właściwości goździków . Przyprawa ta jest naturalnym antyoksydantem : niweluje wpływ wolnych rodników na organizm. Zapobiega w ten sposób chorobom nowotworowym, chorobom układu krążenia oraz przedwczesnemu starzeniu się skóry. Z tego powodu warto dodawać ją do kawy, kompotów, sosów, duszonych mięs i warzyw. Najlepiej przed dodaniem zetrzeć goździki w moździerzu, aby uwolnić z nich jak najwięcej olejku zapachowego. Goździki likwidują bakterie i grzyby Eugenol ma również właściwości antyseptyczne: likwiduje bakterie i grzyby, które odpowiadają za infekcje i stany zapalne, w tym także bakterie, które wywołują nieprzyjemny zapach z ust. Żucie 2 goździków przez ok. 5 minut to naturalny sposób na odświeżenie oddechu. Goździki likwidują przyczyny nieświeżego oddechu , a nie tylko objawy. Goździki ułatwiają trawienie Goździki działają też wiatropędnie i ułatwiają trawienie. Niewielką ilość startych w moździerzu lub zmielonych goździków można dodawać do ciężkostrawnych potraw (np. bigosu, potraw z grzybami, fasoli, gulaszu). Nie tylko wzbogacą one smak tych dań, ale też zapobiegną niestrawności i wzdęciom ....
Właściwości sezamu znane są od czasów najdawniejszych. Nasiona zawierają cenne minerały, witaminy i nienasycone kwasy tłuszczowe. Ważną właściwością ziaren jest obniżanie ciśnienia krwi oraz wspieranie układu odpornościowego. Właściwości sezamu doceniano już w starożytności Sezam już w starożytnym Babilonie nazywano „przyprawą bogów”. Wzmianki o nasieniu można znaleźć w staroegipskim dokumencie z XV wieku - papirusie Ebersa. Sezam uznawano w starożytności za doskonały lek na schorzenia układu pokarmowego. W Chinach stosowano go jako środek wspomagający pracę śledziony, żołądka i trzustki . Sezam – właściwości lecznicze i składniki odżywcze 100 gramów nasion sezamu zawiera 1160 miligramów wapnia – to więcej niż dzienne zapotrzebowanie dorosłej, zdrowej osoby, które wynosi 1000 miligramów. Wapń wpływa na stan kości, a także bierze udział w procesie krzepnięcia krwi – ma działanie przeciwobrzękowe, przeciwzapalne i antyalergiczne. 377 miligramów magnezu także przewyższa dzienne zapotrzebowanie – o 22%. Magnez wzmacnia mięśnie, wpływa na układ nerwowy, usprawnia pracę szarych komórek. 775 miligramów fosforu to o 11% więcej niż potrzebuje organizm – pierwiastek ten razem z wapniem odpowiada za zdrowe i mocne kości. Sezam dostarcza również wielu witamin: witaminy A – od której zależy kondycja skóry, włosów i paznokci, E – nazywanej witaminą młodości i witamin z grupy B – odpowiedzialnych za układ immunologiczny i proces przemiany białek. Zawarte w nasionach przeciwutleniacze – sesamol i sesamolina, spowalniają procesy starzenia się, normalizują ciśnienie krwi i zapobiegają wchłanianiu się złego cholesterolu. Sezam to bogactwo zdrowych, nienasyconych tłuszczów – omega-6, które...
