Następstwa anoreksji to: niepłodność, osteoporoza, anemia i depresja. Osobie chorej mogą wypadać włosy, u kobiet dochodzi do zaniku miesiączki.
Anoreksja, czyli jadłowstręt psychiczny, to zaburzenie odżywiania, którego konsekwencją jest znaczny spadek masy ciała. Osoba chora odchudza się, zmniejszając stopniowo ilość przyjmowanego pokarmu, aż w końcu przestaje jeść lub je tylko określone produkty (na przykład warzywa) . Choroba wyniszcza cały organizm, a w niektórych sytuacjach skutkuje nawet śmiercią.
W przypadku niedożywienia w organizmie nie mogą wytworzyć się hormony płciowe. Anorektycy cierpią na niedobór estrogenu, progesteronu oraz testosteronu. Dodatkowo u kobiet dochodzi o zatrzymania miesiączki, a jajniki i macica zmniejszają się i stają niewydolne. Komórki jajowe i plemniki mają niską jakość. Te wszystkie czynniki utrudniają zapłodnienie. U kobiety, która zajdzie w ciążę, może dojść do poronienia.
Jednym ze skutków anoreksji jest osteoporoza, czyli ubytek i osłabienie kości. Przyczyną osteoporozy jest niedobór hormonów płciowych – estrogenów, które zagęszczają tkankę kostną, oraz brak wapnia, podstawowego budulca kości. Z drugiej strony u anorektyków zauważa się podwyższony poziom kortyzolu. Substancja ta osłabia strukturę kości. Osoby cierpiące na anoreksję mają więc większą tendencję do złamań kości i mniejszą zdolność regeneracji.
Następstwem anoreksji jest również niewydolność układu krążenia. W organizmie wzrasta poziom cholesterolu, ciśnienie jest niskie i pojawia się arytmia. Dochodzi do zmniejszenia przepływu krwi w organizmie, a mięsień sercowy maleje. Osoba chora jest osłabiona, a w konsekwencji może pojawić się u niej anemia lub zawał.
Niedobór witamin i minerałów, a szczególnie białka, prowadzi do osłabienia mięśni. Anorektycy nie mają siły na podstawowe czynności fizyczne, na przykład chodzenie. Pojawiają się bóle mięśniowe i zawroty głowy, a chory może nie mieć siły, by wstać z łóżka.
Anorektyk zmaga się z dolegliwościami układu pokarmowego. Niedobór substancji odżywczych skutkuje osłabieniem zębów i dziąseł. Żołądek jest zanieczyszczony resztkami pokarmowymi, gdyż stolce pojawiają się raz lub dwa razy na tydzień. Osoba chora odczuwa zaparcia, wzdęcia i nudności, mogą też wystąpić wymioty i biegunki.
Postępująca anoreksja wymyka się spod kontroli chorego, co jest dla niego znacznym obciążeniem psychicznym. Nawet jeśli anorektyk chce podjąć leczenie, często nie jest w stanie zacząć jeść. Narastające problemy, zaburzenia hormonalne, stres i konflikty z najbliższymi skutkują depresją. Anorektyk czuje się stale przygnębiony, ma poczucie winy, traci zainteresowania, jest niepewny siebie oraz apatyczny, nie widzi nadziei na wyleczenie się z choroby.
Dlatego w leczeniu anoreksji ważna jest psychoterapia. Zazwyczaj stosuje się terapię poznawczo-behawioralną: rozpoznanie negatywnych emocji i zastąpienie ich podejściem zdrowym, niedestrukcyjnym. Stosowana jest też terapia grupowa i rodzinna oraz terapia psychodynamiczna. W tej ostatniej źródeł problemu z akceptacją własnego ciała poszukuje się w przeszłości.
W większości przypadków osteoporoza wywołana jest przez czynniki genetyczne. U kobiet ujawnia się po menopauzie, u mężczyzn w podeszłym wieku. Rzadsza, wtórna postać osteoporozy wiąże się z występowaniem innych chorób, np. cukrzycy. Przyczyną osteoporozy może też być przyjmowanie niektórych leków, m.in. glikokortykosteroidów. Wystąpienie objawów osteoporozy mogą przyspieszyć m.in. dieta uboga w białko i wapń oraz palenie papierosów. Czym jest osteoporoza Osteoporoza, czyli inaczej zrzeszotnienie kości, to choroba, która prowadzi do rozrzedzenia tkanki kostnej oraz zmian w jej strukturze. Wskutek tych czynników kości stają się osłabione i podatne na złamania, dużo trudniej też jest im się zregenerować po urazach . Degeneracja struktury kości postępuje, choć przez lata może nie dawać objawów. Z czasem jednak kości zaczynają łamać się pod wpływem stosunkowo niewielkiego nacisku. Do złamań najczęściej dochodzi w obrębie kości kręgosłupa , nadgarstka i przedramienia oraz bliższego odcinka kości udowej. Dwa rodzaje osteoporozy: pierwotna i wtórna Osteoporozę można podzielić na pierwotną i wtórną w zależności od przyczyn, które ją wywołały. Osteoporoza pierwotna rozwija się wskutek naturalnego dla osób po 40. roku życia systematycznego zmniejszania się gęstości kości. Wtórna postać tej choroby może dotknąć osoby w każdym wieku, ponieważ jest ona spowodowana przede wszystkim innymi chorobami, a także przyjmowaniem pewnych leków wpływających na gęstość kości. Przyczyny osteoporozy pierwotnej Osteoporoza pierwotna rozwija się wraz z wiekiem. U kobiet najczęściej występuje po menopauzie. Zarówno sam fakt jej pojawienia się u danej osoby, jak i wiek, w którym się ujawni, w dużym stopniu są uwarunkowane...
Osteoporoza może przez lata rozwijać się bezobjawowo, prowadząc do stopniowego zmniejszania się gęstości mineralnej kości. Osoby, które należą do grupy ryzyka osteoporozy, mogą zbadać gęstość kości podczas densytometrii. Gęstość kości powinny regularnie badać szczególnie kobiety o drobnej budowie ciała, które przekroczyły 60. rok życia. Grupa ryzyka osteoporozy – czynniki, które predysponują do choroby Ryzyko zachorowania na osteoporozę zwiększają: wiek – u kobiet po 60. roku życia, u mężczyzn po 65. roku życia; rasa biała (kaukaska); występowanie osteoporozy w rodzinie ; siedzący tryb życia; drobna budowa i niska waga ciała; niedobór estrogenów u kobiet i niedobór testosteronu u mężczyzn ; dieta dostarczająca niewielkich ilości wapnia i białka; palenie papierosów; choroby przewlekłe, takie jak cukrzyca, reumatyzm, kamica nerkowa , choroba Cushinga, celiakia, nieżyty jelit, zaburzenia hormonalne, nadczynność tarczycy , depresja i anoreksja, choroby przysadki mózgowej; przyjmowanie leków, takich jak: glikokortykosteroidy, leki przeciwpadaczkowe i sole litu, witamina A w dużej ilości. Osoby należące do grupy ryzyka, powinny być szczególnie uczulone na pierwsze objawy osteoporozy, takie jak np. złamania kości nadgarstka przy pozornie niegroźnym zdarzeniu , np. potknięciu się i upadku. Swoje obawy związane z osteoporozą warto omówić z lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej. Na czym polega densytometria, czyli badanie gęstości kości Densytometria polega na prześwietleniu kości biodrowej, kości odcinka lędźwiowego kręgosłupa lub kości przedramienia promieniami X. Na podstawie obrazu RTG lekarz jest w stanie ocenić ilość minerałów, m.in. wapnia, w kości. Dzięki temu może on przyporządkować...
Osteoporoza przez długi czas rozwija się, nie dając żadnych charakterystycznych objawów. Jej pierwszym objawem często jest złamanie kości. W późniejszych stadiach choroby może pojawić się przewlekły, silny ból pleców. Zmiany, które są wynikiem osteoporozy, mogą uniemożliwić chorej osobie samodzielne funkcjonowanie. Złamania kości w osteoporozie Osteoporoza może przez wiele lat stopniowo rozwijać się bezobjawowo. W tym czasie systematycznie zmniejsza się gęstość kości oraz ich struktura. Stają się one słabe i podatne na złamania. Często pierwszym objawem choroby jest złamanie powstałe wskutek zdarzenia, które u zdrowej osoby spowodowałoby najwyżej stłuczenie . Najczęściej dochodzi do złamania kości przedramienia, w okolicy nadgarstka. Złamania mogą występować także w trzonach kręgów kręgosłupa, biodrach, a także, rzadziej, w żebrach i innych kościach. Najpoważniejsze w skutkach są złamania szyjki kości udowej. Złamaniom towarzyszy najczęściej silny ból. W wielu przypadkach leczenie złamania wymaga długotrwałego unieruchomienia, pobytu w szpitalu, a także długotrwałej rehabilitacji. Wady postawy powstałe wskutek deformacji w kościach Jednym ze skutków osteoporozy może być obniżenie wzrostu, a także wygięcie piersiowego odcinka kręgosłupa w stronę grzbietową (kifoza) i powstały przez to „wdowi garb”. Deformacja kości może doprowadzić do dużego ograniczenia sprawności fizycznej osoby chorej na osteoporozę oraz przewlekłego bólu przeciążeniowego. Objawy bólowe osteoporozy Zmniejszona w osteoporozie wytrzymałość kości na obciążenie może skutkować bólem kości odczuwanym przy niedużym nawet obciążeniu. Przewlekłe, silne bóle pleców często towarzyszą zmianom zwyrodnieniowym kręgosłupa....
