Anita Werner wydała książkę!

– Pani jest naprawdę taka poważna? Anita Werner: Nie. – To po co ta poza? Anita Werner: To nie poza. – Poważna, bo dziennikarz musi być poważny? Anita Werner: W naszej pracy nie ma specjalnie z czego się śmiać. – Jak to? Sami w sobie jesteśmy śmieszni, groteskowi i od pierwszego do pierwszego – opisujemy świat, który jest śmieszny i groteskowy. Anita Werner: Tylko ta śmieszność i groteska jest w konflikcie z powagą spraw, którymi się świat czasami zajmuje, a nasza groteskowość – z poważną materią, którą się zajmujemy. – I to ma być poważne? Anita Werner: Ma duży wpływ na ludzi. A czy ja jestem poważna...? Jeżeli zapytałby pan o mnie kolegów z „Faktów”, to myślę, że ten przymiotnik byłby ostatnim, który przyszedłby im do głowy. – To od której do której jest Pani w tej poważnej pracy? Anita Werner: Od 9 do czasami 17, 20, 22. Ale nie jestem z tych, którzy żyją po to, żeby pracować. – Dobrze zrozumiałem, 90 procent czasu spędza Pani w pracy, ale nie jest osobą, która żyje po to, żeby pracować? Anita Werner: Nie 90 procent. Mam jeszcze strasznie dużo czasu na to, żeby być z osobą mi bliską, sprawdzić, co słychać u mojego taty, i potrenować trzy razy w tygodniu po dwie godziny na siłowni. – Czemu siłownia? Anita Werner: Bo to dobrze robi na głowę. – Jest jakiś problem z głową? Anita Werner: Nie, właśnie dlatego, że trenuję. Mamy w sobie pokłady takiej mocy, która w sytuacjach stresowych może się skończyć agresją. Przerobiona na wysiłek fizyczny robi dobrze. Uwielbiam to dobre, sportowe zmęczenie. – Jedźmy dalej w poszukiwaniu uśmiechu Anity Werner. My, dziennikarze, jesteśmy częścią świata rozrywki, zarabiamy gadaniem, dlatego chyba powinniśmy...

W Kazi Pelce płynie polska krew. Jej ojciec jest Polakiem, a matka Irlandką. Aktorka na stałe mieszkająca w Wielkiej Brytanii do tej pory grała w takich serialach jak “Brookside” (gdzie wcieliła się w postać prostytutki Anny Wolskiej), “Bicie serca” czy “Sprawy rodzinne”. Tym razem przyszedł czas na prawdziwe filmowe wyzwanie. Ponieważ aktorka niezwykle przypomina matkę księżnej Kate Middleton, Carole, otrzymała właśnie propozycję zagrania jej osoby w filmie “William i Kate: Historia królewskiej miłości”. Zdjęcia do filmu już się zaczęły. Historii o początkach miłości słynnej brytyjskiej pary oraz drodze, która doprowadziła ich przed ołtarz, możemy spodziewać się na ekranach kin w końcu tego roku. Jesteście ciekawi kolejnej historii o miłości Williama i Kate? daks

Poszanowanie zasad savoir vivre w miejscach publicznych, takich jak kino czy teatr to przejaw troski o komfort widzów oraz aktorów. Zasady dobrego zachowania szczególnie ważne są w kinie, gdzie w trakcie spektaklu nie dopuszcza się jedzenia, rozmów czy korzystania z telefonu komórkowego.   Mimo że pod względem czytelnictwa nasze społeczeństwo nie plasuje się wysoko, lubimy się bawić i uczestniczyć w wydarzeniach kulturalnych. Blisko połowa z nas deklaruje, że przynajmniej raz w roku chodzi do kina, a ponad 20 procent przyznaje się do korzystania z oferty teatrów. Teatralny savoir vivre - elegancja i punktualność Planując wyjście do teatru, należy też zaplanować ubiór. Strój na uroczysty spektakl premierowy powinien być wizytowy, a w każdym innym przypadku, elegancki i w dobrym tonie. Na miejscu powinniśmy być co najmniej 15 minut przed rozpoczęciem sztuki. Okrycia wierzchnie, takie jak kurtki i płaszcze, zawsze zostawiamy w szatni, nie wnosimy ich ze sobą na widownię. Poszukując swojego miejsca w rzędzie, idziemy zwróceni przodem do osób siedzących na fotelach i lekkim skinieniem głowy, dziękujemy za przepuszczenie. Każdorazowa “dziękuję” i “przepraszam” będzie tworzyć niepotrzebny gwar. W trakcie trwania przedstawienia nie należy korzystać z telefonu komórkowego , prowadzić rozmów ani jeść. Nie powinniśmy także opuszczać sali podczas trwania spektaklu. Istotną kwestią jest także spóźnienie na spektakl. W takim przypadku nie należy wchodzić na salę w trakcie trwania przedstawienia, a dopiero w przerwie, gdyż nieoczekiwane wkroczenie widzów i poruszenie na widowni, mogłoby rozproszyć aktorów. W wielu teatrach zorganizowano specjalne pomieszczenia, w których spóźnieni widzowie na ekranach mogą śledzić to co dzieje się na scenie....