Rola witamin, składników odżywczych i sposób żywienia w stwardnieniu rozsianym
Stwardnienie rozsiane (SM - sclerosis multiplex) to neurologiczna choroba przewlekła o podłożu autoimmunologicznym. Istnieje wiele mitów dotyczących specjalnego żywienia, które rzekomo ma polepszać stan zdrowia osób cierpiących na to schorzenie. Do tej pory jednak nie przeprowadzono żadnych badań, które by jednoznacznie świadczyły o tym, że istnieje dieta lecząca stwardnienie rozsiane.
Stwardnienie rozsiane (SM - sclerosis multiplex) to neurologiczna choroba przewlekła o podłożu autoimmunologicznym. Istnieje wiele mitów dotyczących specjalnego żywienia, które rzekomo ma polepszać stan zdrowia osób cierpiących na to schorzenie. Do tej pory jednak nie przeprowadzono żadnych badań, które by jednoznacznie świadczyły o tym, że istnieje dieta lecząca stwardnienie rozsiane.
W SM, tak samo jak w innych chorobach, bardzo ważne jest, aby codzienny jadłospis dostarczał organizmowi wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Istotne jest również utrzymanie prawidłowej masy ciała i rezygnacja ze złych nawyków żywieniowych.
Rola witaminy B12 w leczeniu stwardnienia rozsianego
Witamina B12 jest składnikiem, który uczestniczy w procesie tworzenia osłonek mielinowych komórek nerwowych. Jej znaczące niedobory mogą dawać objawy przypominające symptomy charakterystyczne dla SM, dlatego popularny jest pogląd, że jej suplementacja może być skuteczną profilaktyką stwardnienia rozsianego. Nie istnieją jednak żadne badania potwierdzające tę tezę. Najczęściej chorzy na SM mają prawidłowy poziom tej witaminy w organizmie.
Kwasy tłuszczowe a dieta w stwardnieniu rozsianym
Nienasycone kwasy tłuszczowe (omega-3, omega-6 i omega-9) pochodzące z roślin oraz ryb są niezbędne do funkcjonowania układu nerwowego. Mają działanie przeciwzapalne i ograniczające wytwarzanie przeciwciał, co w przypadku osób chorych na SM jest szczególnie ważne, ponieważ łagodzi agresywne reakcje układu odpornościowego.
Zobacz także
Witamina D i antyoksydanty w żywieniu chorych na SM
Witamina D dostarczana jest z pożywieniem a aktywowana przez promienie słoneczne. Łączono występowanie stwardnienia rozsianego z zamieszkiwaniem na terenach o mniejszym nasłonecznieniu, co ostatecznie nie zostało jednak potwierdzone. Witamina D jest ważnym składnikiem w profilaktyce osteoporozy, dlatego musi się znajdować szczególnie w jadłospisie osób o ograniczonych możliwościach poruszania się, czyli chorych na SM.
Antyoksydanty, czyli przeciwutleniacze, znajdujące się w witaminach: A, C i E oraz miedzi, cynku oraz selenu opóźniają procesy degeneracyjne tkanek, dlatego ich umiarkowany udział w diecie osoby cierpiącej na SM jest kluczowy. Należy pamiętać, że silne działanie przeciwutleniające (czyli nadmiar antyoksydantów) może pobudzać pracę systemu immunologicznego, co w przypadku osób z SM prowadzi do nasilenia objawów choroby.
Racjonalne żywienie w SM
Osoby ze stwardnieniem rozsianym powinny stosować dietę urozmaiconą, bogatą w warzywa, owoce, pełnoziarniste produkty zbożowe, chude przetwory mleczne, ryby i oleje roślinne. Znajdujące się w produktach pochodzenia zwierzęcego nasycone kwasy tłuszczowe spożywane w nadmiarze są niezdrowe zarówno dla osób zdrowych, jak i chorych. Ważne również jest, by nie stosować żywienia eliminacyjnego polegającego na restrykcyjnym wyłączaniu całych grup składników, np. białka. Zalecana również jest bezwzględna rezygnacja z palenia tytoniu oraz picia alkoholu w nadmiarze.