Chodzenie na palcach do 3. roku życia nie jest niepokojącym objawem, wręcz pomaga ukształtować dziecięcą stopę. U dzieci powyżej 3 lat może być objawem autyzmu, dziecięcego porażenia mózgowego bądź zaburzeń neurologicznych.

Reklama

W początkowym etapie rozwoju, gdy dziecko uczy się chodzić, chodzenie na palcach jest nawet wskazane. Pomaga walczyć z płaskostopiem. W późniejszym wieku zbyt częste chodzenie na palcach obciąża mięśnie i stawy.

Chodzenie na palcach u dzieci do 3. roku życia

Dla dzieci, które uczą się chodzić, chodzenie na palcach jest naturalne i nie powinno wzbudzać niepokoju. Poruszanie się na palcach ułatwia malcom zachowanie równowagi i reguluje napięcie mięśni odpowiedzialnych za prostowanie tułowia. Chodzenie na palcach u dzieci, które potrafią już chodzić, może być objawem choroby i wymaga konsultacji z lekarzem pediatrą, ortopedą lub neurologiem bądź z fizjoterapeutą.

Chodzenie na palcach u dzieci od 3 lat

U maluchów w 3. roku życia i później chodzenie na palcach może być oznaką:

Zobacz także
  • wrodzonego skrócenia ścięgna Achillesa – przeważnie udaje się to zdiagnozować już u dzieci młodszych,
  • zaniku (dystrofii) mięśni – dziecko ma bardzo słabe napięcie mięśni, nie siada ani nie chodzi samodzielnie, nie ma odruchów głębokich (ścięgnowych),
  • hipotonii (obniżonego napięcia mięśniowego) – nieprawidłowe napięcie mięśni może wymuszać na dziecku chodzenie na palcach, często występuje w połączeniu z dysplazją bioder (niestabilność, nieprawidłowy zakres ruchu bioder),
  • niezintegrowanego odruchu pierwotnego – toniczny odruch błędnikowy (TOB) w wyproście pojawia się u dziecka przy porodzie i powinien zaniknąć od 7. tygodnia do 3. roku życia, polega na tym, że gdy dziecko rusza głową do tyłu, automatycznie prostuje ręce i nogi,
  • uszkodzenia zmysłu kinestetycznego, czyli zmysłu orientacji ułożenia własnego ciała,
  • nadwrażliwością podeszew stóp w odbieraniu bodźców – zbyt duża wrażliwość na dotyk sprawia, że dziecko chodzeniem na palcach minimalizuje powierzchnię odbierającą bodźce.

Chodzenie na palcach u dzieci powyżej 3. roku życia często jest objawem dziecięcego porażenia mózgowego oraz autyzmu.

Chodzenie na palcach u dorosłych

U dorosłych chodzenie na palcach zwykle jest idiopatyczne, czyli jego przyczyna jest nieznana. Na palcach chodzą też osoby dorosłe ze spektrum autyzmu. Autyzm może mieć łagodną postać, ale chodzenie na palcach jest bardzo częstym objawem i pojawia się niezależnie od stopnia zaawansowania choroby i wieku chorego.

Przyczyną chodzenia na palcach u dorosłych może być też zapalenie nerwu kulszowego. Chory przemiesza się w taki sposób, by nie czuć bólu związanego ze stanem zapalnym (tzw. chód antalgiczny).

U młodych dorosłych chodzenie na palcach niekiedy jest skutkiem dystrofii mięśniowej Beckera. Osoba chora na ten rodzaj zaniku mięśni porusza się niepewnym krokiem, na palcach bądź z wysuniętym do przodu brzuchem.

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama